Aşk Biter...

Baştan sona bir solukta okuyacağınız kitaplardan biri.. travenian varken Down Brown yoktu.. Okuyun seveceksiniz.

katılıyorum boşverin popüler kitapları, travenian okuyun....

1. ve 2. dünya savaşından başlayarak, tüm dünyanın hemen hemen bir çok ülkesinde, kendi menfaatleri doğrultusunda hareket eden ABD ve başkanlarının güç gösterisi...Guetamala, Şili, Brezilya, Viyetnam, İran, Kuzey Kore, Endonezya, Kongo vs..bu güç gösterisinde yer alan ülkelerden sadece birkaçı...SSCB' ne karşı takınılan tavır, ABD' nin, tıpkı Donkişot' ta olduğu gibi yeldeğirmenlerini düşman olarak görmesi gibi bir ruh halindeki psikolojik durumu lanse ediyor... Kitapta yaşanan gerçekler şu şekilde; ABD' nin nerede değerli doğal kaynaklar var ise orada karışıklıklar çıkarması...Okurken kafanızdaki dünya tarihi daha da belirginleşiyor.

Yazarın vakti zamanında gazetelerde yayımlanan köşe yazıları ve seyahat notlarının toplandığı bir eser.Okurken eski kelimeleri ne kadar özlediğimi farkettim.Eski dediysem öyle anlaşılmaz Osmanlı sözcüklerden bahsetmiyorum.Hala günlük hayatta kullanmamız gereken bir dilin,nasılda çabucak eskidiğini farketmek esef verici.

Edip cansever dolambaçlı sözcüklerin piri şiirin kütüphanesi aşkın pişiricisi

Buz gibi

Aşk iyidir bak
Duyumunu artırır insanın
Hele don gömlek sabahları
Tıraş olacağını duyarsın
Yeni gömleğini giyeceğin gelir
Bir yeni biçim eklersin insan olacağa...




İnsanı olduran bir kitap
Bir an önce elden düşüeülmeyecek alıştıra alıştıra okunacak kitap...

En iyi psikolog insanın kendidir.. gerisi zayıflıktır...

Sürükleyici ve akıcı bir hikaye.Okurken hiç sıkılmadım ve bir çırpıda okudum. Eylül romanı dolayısıyla Mehmet Rauf'un diline alışkın bir okur olarak bu kitabı da okuduğuma pişman olmadım.Kafa dağıtmak için ideal.

Ilk olarak Everest, sonrasında Ayrıntı Yayınları'ndan okuduğum kitap üç bölüm 746 sayfadan oluşuyor. Türkali'nin çoğu bölümde olayları karakterlerin iç sesiyle anlatıyor olması o kadar güzel ki.. Âdeta kitabı okumuyoruz da o kişinin beyninde yaşıyormuşuz gibi hissediyoruz kendimizi. Karakterlerin kendilerinden en emin oldukları durumlarda bile aslında beyinlerinde ne fırtınalar koptuğuna şahit oluyoruz. Geçen sene çok aramıştım Istanbul'daki kitapçılarda, maalesef bulamamıştım. Bu sene bulmanın, bulur bulmaz edinmenin, otuz sene sonra tekrar aynı heyecanla okumanın ve bitirdiğimde son sayfayı yüzüme dayayıp öperek kapatmanın gülümsemesi içindeyim.

"Tatlı bir anının çağrışımı ile bir gülümseme yayılmıştı yüzüne... Günsel, Kenan'da güldüler. Günsel;
-- Daha aydınlarımız vuramıyor harfleri birbirine, dedi.
Baba, yüzünde hep aynı gülümseme ile;
-- Aydınlarımıza bakma, dedi. Zavallıcıklar...
Günsel kendini tutamamış gibi, sinirli, acımasız bir sesle;
--Bağışlayın beni, dedi, hiçbir zavallılıklarını görmüyorum ben. Bireysel çıkarları peşinde koşuşan bir sürü böcek..."
(s.130)

"Haklı olanı güçlü kılamadığımız için güçlü olanı haklı kılıyoruz..."