Elif Şafak'ın okunmaya değer ,gönülde güzel bir pencere açan kitabı...Beğenerek okumuştum

Oldukça etkilendiğim tavsiye edebileceğim bir kitap.

Bazı kitaplar insanın belleğinde yer edinir, Yaşar Kemal'in "İnce Memed" gibi "Uçurtma Avcısı " kitabını da yıllar önce okuduğum halde yazarın akıcı dilini ve kullandığı üslubu halen unutmuş değilim. Asya kıtasının doğu kültürü olduğu gibi kitaba yansımıştır. Hele erkek çocuklarına olan Lut kavminden kalma iğrenç adetleri insanı isyana götürür.

Afgan insanlarının acı yaşamları, çaresizlikleri ve yanlış dini inançları dile getiren güçlü bir kalem.

İnanılmaz güzel bir kitaptı. Kitabı okumanın coşkusuyla doluyken, bir zaman sora filminden haberdar oldum. Hemen bulup indirdim. Hayal kırıklıklarının içinde buldum kendimi. Kitap ile film arasındaki farkları bu romanla pekiştirmiş oldum.

Kitapta öyle yerler var ki Şems Hazretleri böyle bir şey yapmaz diyorsunuz. Her yer için geçerli değil ama kurgudan ibaret olduğunu söyleyebilirim.

Yanan ile yakılanın da,
yandıran ile yakanın da
hep bir olduğunu o gün fark ettim.

Herkes kendi kaderini yalnız başına yaşıyordu
Ve ömür bir yanıştan ibaretti.
Aşklarını bir gömlek daha yükseltebilmek için
kalplerini kor alevlerde yakacaklardı.

" Bedensel arzuları yoğunluğu aşkla karıştırılır oysa o gizlenmiş şehvettir.
Sevdaya ruhta eşlik ediyorsa sevda kusursuz bir mutluluk sebebidir.
Bu sevdayı kimse kaybetmek istemez. Çünkü onu kaybetmek insanı kül eder. "

Aşk'la okunmalı bu kitap ! Aşk'a okunmalı ! o derece ayrıcalıklı hissedeceğiniz bir kitap.

1) sevmek sevildiğini bile fark etmeden

2) sevmek zehir zemberek ve yürekten

3) Ne kadınlar sevdim aslında yoktular !

Bir söyleşi de;
"-Biri içinizde kalmışsa bir daha kapıyı kimseye açmazsınız." diye söylemişti Atilla İlhan için değerli kalem.

"-Atilla geç kalmıştı bir kere, kaçırmıştı kaçırmaması gereken treni. Sonrasında çok arandı hiç bulamadı. Siz bulduğunu düşündünüz oysa Atilla o kutlu karşılaşmayı bekledi durdu. Çok kadını O'na benzetti, denedi. Ama başaramadı.

-Ne kadınlar sevdi aslında hiç biri yoktu. Ve her insanın yüzlerce tarafı olduğunu, bunun karmaşaya sebep olduğunu düşünüyordu. Tüm perdeler açılmadan insanı tanıyamazdınız ona göre. Üzülmektense içine dönmeyi seçti bu yüzden. Çünkü Atilla'ya kimse, hayatın kendisinin de hayal kadar güzel olabileceğini öğretmemişti. O yüzden hayal alemine sığındı."

O zaman konuşan genç adamın ses tonuna aşık olmuştum. Ve konuşmasını kayıt ettim. Yakışıklıydı, gençti. En kötüsü zeki ve yürekliydi. Geçen gün ismini aradım google'da. Beni bu sayfaya getirdi.

O'nun bana en güzel hediyesi'dir Atilla İlhan...

Bilgisayarımda sakladığım kayıtın sonunda;
"-Hayal peşinde koşmayın, hayali gerçek yapma peşinde koşun! Atilla geç kalmıştı. Geç kaldığınızı düşünmeyin. Nefes alıp veriyorsanız umut vardır. Hayat dün değil bir sonraki andır, yarındır." der tatlı bir ses her zaman.

( Diyarbakır - 2007 "Şiirlerinin Penceresinden Şairlerimiz" Söyleşisinden. )

Özdemir asaf şiirleri çok güzeldir eminim kitabı da güzeldir

Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.

Bu güzel esere nasıl inceleme yazılmamış doğrusu merak ettim. Harikadır oysa bu şiir kitabı !

Bir şehri ve insanlarını anlamanın sırrının, sokağın sözcüğünü öğrenmekten geçtiğini bilmiyor muydun ?

Ve eğer senin kişisel sözcüğün şehrin sözcüğüyle örtüşmüyorsa, o halde sen gerçekten de o şehre ait değilsindir.
...

Kalbindeki şeyler ile aitmiş gibi yaşayıp durduğun yer aynı değilse yalnış yaşıyorsun! İsmine bakınca basit bir aşk romanı hissi veren kitap geniş bir yelpazeye dönüşüyor. Ruhumuzun arka sokaklarında ışıksız kalmış duygularımızın önemini gözlerimizin önüne seriyor.

Filmini de izlenebilir.