MUTLU ŞİİRLERİM HÜKÜMSÜZDÜR


Yanıla yanıla, yenile yenile
Tıknefes yaşadığım hayat,
Bir köşede hıçkıra hıçkıra ağlarken,
İhtiyati tedbir konur
Ağlamaklı gülüşlerime
Vefa kalmamışken cam kesiği kelimlerde
Bütün iyi niyetler müteveffadır
İnsan gibi büyüyen bu şehrin loş sokaklarında




Ne çabuk büyüdüm
Ne kadar çok üzüldüm
Hala gözlerimin önündeyken
O siyah beyaz fotoğraftaki küçücük sabi
Şimdi ol verip dökemediğim ağıtlar
Uykuya hasret gözlerimde asılı kaldı
Elem yüklü sözler...
Kınını kesen şiirler dudaklarımda...




Sahte mutluluk fotoğrafları verirken suretim
Eskiyen ömür defterinin
Uçuşur sayfaları rüzgarda
Yalpalar her dem...
Yerle yeksan olur ruhum
Taş döşeli köhne kaldırımlarda hayıflanarak
Heyhat...Hicran kemiğe dayandıkca dayanır artık
Kırk su verilmiş hançer misali




Çerçevesi kırık puslu aynalardan
Gözlerime hüzünle bakan
İçimde, için için ağlayan biri var
Pencereden sarkan çocukluğum gibi
Ha düştü ha düşecek
Kirpik uçlarımda kurulmamış hayallerim...
Kırk küsür yaşında bir adam...oysa ...
Dibine kadar kırgın, ölümüne yorgun




Yalnızlıkla bir ömür boyu
Omuz omuza yürüyüp dururken
Ayağımın altında uzayan yollar kördüğüm
İlmek ilmek ördüğüm hayaller feryat figan
Hüküm giyerken bakışlarım bitimsiz bir sürgüne
Vakt-i seherde kor olurken elimde tuttuğum kalem
Artık bağıra bağıra söylüyorum
Yitiğim var...Mutlu şiirlerim hükümsüzdür


Muhammed Mehmet GÜL