TUTUŞAN ŞEM BENİM


Bazen göz olup ağlar, kalp ile vururum
Bazen ilkbahar olur, bazen de kururum
Başımda deli sevda, dolanıp dururum
Ah...Pervane de benim ,tutuşan şem de ben...



Şaşırmışım yolumu, kalmadı kararım
Sevda hançeri elde, göğsümü yararım
Kanadıkça yüreğim, dermanım ararım
Bilmem ki dertte benim, aranan em de ben...



Başkasını değil tek, kendimi yererim
Sanma gamla arama, perdeler gererim
Ruhumu da hal eder, yerlere sererim
Kalpte hüzün de benim, iyi de kem de ben...



Bir gamhanedir gönlüm, kendime zararım
Zaman geçer gün gelir, zincirim kırarım
Hengameler içinde afakı tararım
Bak, arayan da benim, aranan hem de ben...



Gözlerimi kapatıp hayaller kurarım
Yedi iklim dolaşıp,her yerde sorarım
Düşte bile kanayan, yaramı sararım
Dökülen kanda benim, gözümde nem de ben...


Muhammed Mehmet GÜL