KAVGA


Ham bir demirdir ömür

Körük körük harlanası
Kan ter içinde dövülesi örsünde zamanın

Sonra yalım yalım
Zülfikar misali sıyrılıp kınından
Kudüse doğru eyer vurup atlanmalı
Pusatlanmalı Cibaliyeye

Eller duaya açılmış
Dudaklardaki "Meta Nasrullah " figanıyla

Gazze…


Ey beni topraktan yaratan Allah Azze ve Celle
Fer ver bileklerime

Musanın kavmine inat
Musanın duasıdır dudaklarımdaki:

Ey Rabbim göğsümü aç, genişlet
İşimi kolaylaştır
Dilimdeki düğümü çöz de anlasınlar beni.


Yada, en kavi, en muhkem cümlelerimi
Davutlardan bir Davut
Ömerlerden bir Ömer
Selahaddinlerden bir Selahaddin
Yavuzlardan bir Yavuz kıl ki

Fethetsin bütün karanlık sayfaları
Son kalem kırılmadan
Son minare yıkılmadan
Son yetim bebek de ölmeden
Annesinin yaralı bakışlarında


O kelimeler ki
Sapan taşları gibidir tankların ateşine
Ve o kelimeler ki
Çakmak taşları gibidir
Birbirlerine çarptıkça aydınlatır karanlık dehlizleri
Demir kubbeleri...

Sonra
Ve sonra kavgaya dair her şiir

Cebeli mükebber misali devleşir satırbaşlarında

Gün biter dağ yürür kül savrulur
Kalem kırılır
Zulüm arzı mev’uddan ebabillerle
Sapan taşlarıyla vurulur

Sır… İsrafil ve sur

Ne acı bir bakış kalır
Ne bir nara ne bir haykırış
Harf harf büyüyen
Kelime kelime devinen
Kadim bir kavgadır kalan dünyada

Ezelden ta haşr’e kadar



Muhammed Mehmet GÜL