YIĞIN YIĞIN HİCRAN

I.

Müsadere edilir umutlarım tenha köşelerde

Yeis’e bürünüp
Feragat etmişim gibi tüm gülüşlerimden

Hançeremde nefes düğüm düğüm

Tek bildiğim

Yanağımdan kayan bir damla gözyaşı
Kan taşıdır kanayan yaralarıma

Burnumun direğini sızlatırcsına




II.

Terazinin kefeleri hep dengesizdi

Şizofren bir gülüş yakalardım kırık aynada
Bir akşamüstü gurubun bakır rengine

Pencere kenarında
Apansız gözbebeklerimden yakalandım

Kalakaldım ortada çarnaçar

Büyürken olgunlaşır sanırdım insan

Oysa bir günde ağardı sakallarım




III.

Huzursuz bekleyişlerin ahirinde

Ta derinlerinde ruhumun
Kangrene dönüşürken kırgınlıklarım

Yılgınlıkların üstesinden gelmek isterken

Gemi azıya almış gibi
Damarlarımda devinen kan, pürtelaş

Faş olur apansız avuçlarımda kaderim

Seyrederim olanları başkasının gözüyle




IV.

Hüznüm sonbahar ile hemdem...

Sararmış yapraklar gibi gönlümün sokaklarında
Yığın yığınken hicranım

Tutulduğum örümcek ağının sarmalında

Şirazesinden çıkmış bir mazinin
Huzursuz bir boşluğa sirayet ettiği

Onulmaz bir loşluğun...
Duyguların derinlerinde...inşirah arıyorum

Ufuklarımda Ya "sinvar"

Muhammed Mehmet GÜL