CAN KIRIKLARI

l.

Kulaklarımda anbean çoğalırken

Tüm sesleri susturan
Alaca taylar gibi oradan oraya koşturan...
Çocukluğumun o mutlu sesi

Kalındı gözlüklerimin çerçevesi

Ellerimdeki nasır...
Hani o ilk gençlik evresi gibi

Büyüdükçe gözlerimde büyüdü zamanın hüznü
Hep aynı kederle doldu tüm mevsimler

Dudaklarımda sessiz bir feryad mahpusken

Artık kirliydi sakallarım, ellerim...

Unutulmuş isimler yaralardı şiirlerimi sesimden



ll.

Kuytu köşelerdeki çiçekleri çok severdim

Hele isimlerini daha çok...

Şimdi hangi çiçeği koklasam...
Bir kasvet bulaşır yemyeşil yapraklarına

Sonra damarlarımda can kırıkları dolaşır

Kanata kanata kalbimin dehlizlerinde

Uçurumlardan düşmüş
Dipsiz burgaçlarda dönmüş gibi...

Artık düşlerimdeki tüm çiçekler kavrulur
Sanki yüzyıllardır harlanıp durur

Yüreğimde bitimsiz bir orman yangını

Kimse su tutmaz tutuşan dallarıma

Yağmur beklerken ortasında alevlerin

Gözyaşlarım dökülmeden yanar kirpiklerimde


lll.

Lambalar yok sokaklar çıkmaz sokak
Aynalar suretim gibi yorgundu

Durgundu deniz çarşaf çarşaf

Demirleyen her geminin çapası saplanırken sineme

Dikiş tutmaz yaralarım dağlı
Ağılıdır soluduğum hava...Bilirim

Ruhumdaki fırtınaların sarmalında

Zamanın kollarında perçinlenirken yanılgılarım

Uçurtmalar uçmazmış rüzgarsız
Taşlar çiçek açmazmış...

Tozlu raflar civarında
Kırk kilitle kilitli gamhaneler misali

Ne çok yalnızlık biriktirdim hatıra defterlerinde


Muhammed Mehmet GÜL