I.

Sokaklarda bir telaş gezinir

Yüzümde bıçak yarasından derin çizgiler
Albümlerde sararan mutluluklar
Her gülümsemede gizli tedirginlikler

Çocuktum...Büyürken gördüm ve bildim ki
İyice beyazlaşan sakallarımla
Canhıraş çığlıklar sarmalında
Bir yandan sabır çekilir, bir yandan el ayak...

Ve ıslaha her zamankinden daha muhtaçtır kalbim.

II.

Salaş bir kahvehanede

Atalarımdan kalan kırılgan bakışlarımla
Okurken geçmişimi çizgi çizgi avuç içlerimden
Gökyüzünde gerili yıldızları titreterek

Kadim bir beste düşer eski gramafondan
Nihavend makamında
Göz bebeklerimde çakan yıldırımları
Sarfınazar eylediğim atiye çıkan kaldırımları

Gül suyuyla yıkarcasına


III.

Ben öyle tılsımlı sözler bilmem

Takvimlerden dökülen umutları canlandıran...
Kül rengi sabahlarda
Kanter içinde uyandığım kabuslar bilirim

İçimi çepeçevre saran yangınları...
Yükselen dumanların dayanılmaz ağırlığı ile
Küllerim yağmur yağmur ıslanırken
Yaralarımı sağaltmak için

Kadim pınarlarda bengisu beklerim

IV.

"Bela" dediğim ervahı ezelden beri

Kollarında deveran ettiğim
Zaman çekiç, hayat örs
Arasında biteviye örselenirken ruhum

Harabeye dönüşmüş bir mazinin girdabında
G/özyaşımı silmeden...
Yüzyıllardır cürmümü bilmeden
Kırkaltı basamaklı merdivenin kıyısında
Kadim şahidimdir dokuduğum şiirler.

Asude bekleyişime

V.

İçimdeki sevgi ile tahrip edilirken kalbim

Mahir bir koleksiyoner gibi
İyi dileklerimi biriktirdiğim kör çekmecede
İncinmiş kelimelerim takdis edilmiştir.

Yaşamak istediğim kadar unutulmayı dilediğim gecelerde
Biraz kasvet, biraz hüzündür aynadaki yüzüm

Adım gibi bilirim
Sen benim, ben kendimin öksüzüyüm

Öyleyse "Zahid beni tan eyleme".
.
.
Muhammed Mehmet GÜL