Üzüm gözlüm
Her ayrılık sonrası güç vardı kollarımda
Yenilmezdim göz yaşlarıma
Esir edemezdi beni korkular
Korkularımdaki karanlıklar.

Ama ;
Bir ayrılık perşembesiydi çaresizliğim.
Son yaprağını da koparmıştım takvimden zamanın
Bir sabun köpüğü gibi sönüyordu hayat ...
Bir sevgi özlemi içindeyken yüreğim
Sürgünler kadar çaresiz sürünüyordum.

Gidişin : götürülüşün üzüm gözlüm
Siyah bir akşam üstüydü gözbebeklerimde.
Hani o - noel - denilen akşamın
Işıkları saçılırken gök yüzüne
Sokak lambaları aciz kalırken o akşam
Yuvasız bir serçe kadar acılı
Ve bir yetim kadar huzursuzdum.

O gün ;
Bir ayrılık perşembesiydi
Aylardan Aralık
Yalnız mektuplarım koşuyordu sana
Çaresizdim ;
İster sondan, ister baştan düşüneyim
Gitmiştin nihayet !
Bir avuç göz yaşıydı tüm servetim.

Sanırdım ki ;
Hayat hep toz pembe
Yoktu ayrılıklar evrenimizde.
Ağlamak gülmek kadar doğaldı bende
Düşünmezdim hiç
Bir gün bizi de kara bulutların saracağını.

Bak zaman her şeyi değiştiriyor
Dünyamı tersine çeviriyor
Sim siyah mektuplarım
Gece yarılarında
Karanlığın dişleri gömülür yalnızlığıma
Gece yarılarında
Çığlıklarım kağıtlarda sessiz kalır
Tutsak zındanlarında yüreğim
Yüreğim çırpınır bir kuşun göğsünde
Bir sıcak yağmur yağıyor
Gözlerimin kaldırımlarında
Ve üşüyor içimde sağnaklar...


Günay Koçak 24.1.2022