İçim yitirdi sevincini
Sesimden buğulu rüzgarlar geçer
Susuyor türkülerim sesinsiz, sensiz
Gülüşüm kırık bir kahkaha akşamlara
Keder biriktiriyor gri bulutlar
Gözlerimde
Hüzün rengi akşamlara şarkılarım

Yorgunum
Bu bitimsiz ayrılık bitirir bizi
Anladım bugün çok yorulduğumu
Sol yanımda bitmeyecek bir acı
Yitirdi inancını gülüşlerim
Kahkahamda kırık bir hıçkırık saklı
Bırakıp gittiğin zaman
Ama bıraktırıp gittiğin zaman
Yapayalnız kalıyorum bu elimden tutmayan
Dünya ile baş başa
İşkencesi içindeyim beklemelerin
Hıçkırıklar sarıyor buzdan akşamlarda odamda

Gözlerimde
Yalnızlığımın çiy taneleri
Bir ikindi serinliği ruhumda
Akşam yakınken, kördüğüm gecelere hazırlığı gözlerimin
Korkulu ürpertiler içindeyim
Uykusuz karanlıklarda
Kadife gözlerini düşlerim
Sensiz bekleyişlerimde üşüdükçe
Dayayıp alnımı camlara
Şarkılar söylerim akşamlara
Buğulu camlarda gözyaşı
Nisan yağmuru, akşam güneşi
Buğulanır içimde
Ayrılığın sesi

Yapayalnız gecelere sığınırım
Akar durur yastığıma bahar yağmurum
Yanıbaşımda hemen elini tutmak isterim
Hasretin adı sen
Hasretimin hüznü
Avlular içinde volta atar türkü
Güneş’i bir misafirdir
Penceresiz konakta
Elinde kalemi kitabıyla
Bitecek sınavlara gebe !

Akşam sızıyor sızlayan saçlarımdan
Ayrılık sızlıyor yürek kapılarımda
Bir paslı bıçak acısı kalbimde
Üşüyen akşamlarda sen sızım !
Her gün biraz daha dayanılmaz
Anılar geçiyor gözlerimin camından
Bir kadın ninniler söylüyor
Emziremediği küçük bebesine
Gözleri beklemeler içinde mahzun
Bir güneş sızıyor
İçimdeki akşamlara

Günay Koçak

11. 04. 2024