Bir gökyüzü çekiyor uzaklarına beni
Gözlerinin semaları
İçimdeki şarkı yine, yine mestediyor her zerremi
Beni hüznün, beni hayallerimin mazisine çeken
Bir beste bu
Bir bakıştı bu beynimin her köşesine yayılan
Sessiz ve büyük
Ama öylesine ağlak ki susmayan
Küllerim kalmıştı yalnız gidişinle
Küllerim ateşlere yanıyor şimdi

Hep seninleyim
Seninleyim sürekli ama sensizmişim meğer
Duyuyor musun yürek sesimi
Yine şiirler yazıyorum
Susmuyor kalemimin feryadı
Gözlerinde akşam oluyor
Bahar gelmiş sanıyordum
Nisan yağmurlarında leylaklar topladım
Oysa... güneşi bekleyenlere
Akşam olmuş bilemedim
Mevsim meğer kış olmuş
Donuyor içim yine sensiz mişim
Gözlerim gözlerinin esiri
Sen kimin esiri oldun ki bilmiyorum

Seni yazdım
Siyah gecenin satırlarına
Gözyaşlarım karışmıyor bugün göz yaşlarına
Gece karanlık... neydi bizi ağlatan ?
Kuşlar uçardı oysa...kahkaha dolu penceremizde
Yağmurun yağdığını duyuyorum dışarıda
Hayallerimi kabul etmiyor geceler
Üşüyorum... hep üşüdüm zaten sen gideli
Çok anılar birikti, bilsen neler var içinde
Aydınlık güneşler doğunca anlatırım sanıyorum
Kalbimdeki aydınlığı ise secdeler süslüyor

Kalbimin atışı
Seninle dolu, kalbimin atışı
Bir akşam vakti hasretini düşünüyorum
Gözlerim dolu dolu
Gri bulutlar geçiyor camlardan
Cam kırıkları kalbimin üzerinde
Bir kaç damla dökülüyor gözlerimden
Damlalarla birlikte
Sen dökülüyorsun gönlüme
Leylak mevsimi geldi bak
Gelecek misin yakında

Bir kış akşamıydı gidişin
Bilmem ki, baharda mı buluşuruz
Gece korkular salıyor karanlığın içine
Bir yıldız arıyorum gökyüzünde
Seni soruyorum uzaklarda göz kırpan yıldıza
Kimi zaman mutlu hissederim
İçimde çarpışan hayallerimle
Kimi zaman zaman/sızım
Yağmurun yağışını duyuyorum
Üşüyorum... senin için...sana yazıyorum
Karanlık gecede saklanmış
Güneş’e yazılmaz mı ?

Günay Koçak

9. 4. 2024