Cevapsız kalan mektuplar yine sana doğru
Geceleri gözlerimde uyku... ama direniyor
Yokluğun için ... içimde üşüyen akşamlar öyle çok ki
Yıldızlar kayıyor, ay denizle arkadaş
Şiirler birikiyor içimde ... bir bir derken
Al kalbimi senin olsun
İçindeki şiirlerle

Gökyüzüne bakıyorum sen gibi renkler
Duvardaki fotağrafın, bakışların bir çocuk
Özlem dolu mektuplar yazıyorum
Hasretle dokunuyor dudaklarım resmine
Gittiğin günden beri adını yazamıyorum
Titreyen ellerimle bölüşüyoruz
Sana verdiğim ismi... siyah gül’üm
Bana ayrılığın dokunuyor, bana
Sensizliğim
Kanayan gecelerin içine gömülüyorum

Gözlerim yitirdi gülüşünle gelen baharı
Kaç zamandır ağlayan yüreğimi avutmaya çalışırım
Lakin ne avunur yürek
Ne de gözlerime yerleşen hatıranı silebilirim
Başımda hazan yaprakları savrulur
Ve... yaralı bir ceylan inler içimde !

Sensiz yazıyor yine bak kalem
Burada dört duvar arası hüzünlerdeyim
Bir sana hasretim
Bir de ellerinin taşıdığı akşam kavuşmalarına

Özgürlüğü tutsak düşlerimde ararken
Yokluğunu çatlak aynalara
Kan çanağı gözlerimle yazıyorum
Demir parmaklıklarda kalbim sızlıyor
Bir yalnızlığım bir de hasretinin türküleri
Uzak voltalarında düşüncelerini beynime kazıdım
O kuş ... kuş kanadı tutuklu !
Uçamayan bekletilen yıllarını
Karlı kış akşamlarında yitirilen
Yarım kalan yaşantılarını düşünürken
Burada ıssız odalar ötesinde
Bir sana hasretim, bir de gözlerine !

Sana bir mektup bu
Her zamanki hasretimle
Al kalbimi senin olsun
İçindeki şiirlerle

Günay Koçak

15. 04. 2024