Yağmurlu gecelerin zifiri karanlığında
Sarıldım ıslak düşlerime
Gözlerin bana hasret, ben gözlerine
Ayrılıklar peşimi bırakmıyor yorgunum
Zamansız bekleyişler durağındayım
Prangalar vurulmuş umutlarıma
Acılar içimde yığınak sinsice
Fırtınalar takılıyor peşime, öylesine hoyrat !

Önce ben ağladım satırlarımda
İçimde okyanuslar gibi aşkın vardı
Sensizlik ilmek ilmek uzardı gecelerimde
Gözlerimin kanlı denizlerinde, beklerdin sen yine
Bir sonbahar acılığı var duygularımda
Solan gülümdü avuçlarımda
Sen ; pembe bir güneştin sabahlarımda
İçim sensiz öylesine kan ağlardı

Hayaller hatıralar avutur derken
Bitti ümitlerim çok erken
Artık dayanılmaz beklemeler, dayanılmaz bu hayat
Senli düşlerim karanlık gecelerin zindanlarında
Kaybolup kalıyor hayallerimle
Olmuyor, olmuyor yaşanmıyor sensiz !
Bazen yok oluyor hayallerin bile
Alıp götürüyorlar ellerini ellerimden
Senli düşlere hasret bıraktılar beni de
Dağ dağ büyüyen özlemin var ya
Şu kanayan yüreğimde...dayanılmaz oluyor

Gönmez zindanlarda bekleyişler tükenmiyor
Bense tutsak hatıralara
Kopmaz halatlarla bağlandım
Yemyeşildi umutlarımız bir zamanlar
Tam çiçek açacakken bahçelerimiz
Aramıza o soğuk duvarları çektiler
Ağlama
Aramıza paslı kapıları ben koymadım
Ben de sen gibi zindanlardayım
Öyle suskun ; aslında içimde feryat yokluğun
Öyle hüzün yağıyor gecelerime
Gözyaşların bu biliyorum
Biz ayrılmadık
Sakın ağlama

( Devam edecek )

Günay Koçak

29. 3. 2024