7
Yorum
31
Beğeni
5,0
Puan
564
Okunma

İki kere iki dört yokluğun
Kan oturmuş gözlerime
Bıraktığın miras gözyaşı
Bu sonbahar güneşinde o da tükendi
Bir avuç dert dolusu ceplerimden çıkarıp anılarımı
Beynimde geveliyorum
Kıpkızıl o eylüllerden sonra
Açılsaydı tüm demir kapılar aydınlığa
Artık şarkılarımızda olmasaydı ayrılıklar
Muştular getirseydi
Masmavi gecelerden kuşlar
Yakan o özlemlerden sonra
Cemreler düşseydi toprağımıza
Menekşeler, papatyalar açsaydı
Mor mor, beyaz sarı gülümseyen
Acılarla karmasaydık
Ocakta pişen aşımızı
Her öğünümüzde
Suçsuz, masum o beklemelerden sonra
Bitsin artık
Ayrılıklar gelmesin bir daha
Aralık aylarında
Uykusuz gecelerim huzura ersin
Umutlar dökülsün
Güneşin huzmelerinden
Binbir renkte
Günay Koçak
25. 3. 2024
5.0
100% (15)