İşte ayrılık yüklü bir bahar
Bir sen değil uzak iklimlerde bekleyen
Ne yapabilirdim ben
Yüreğimi çıkarsam alırmıydın
Gözlerim sevgiyle dolaşırdı arkandan
Tut ki geri gelmiş o yıllar
Ama işte acıya sardı zaman
Martı kanatlarında
Bir yağmur yağardı...sağnaklar ben !
Sensiz olamam derken...ayrılık varmış
Hep tutsak olduğum zamanın avucunda

Bir şarkılık akşamlara sığınmasak olmaz mı ?
Olmaz mı artık hiçe saysak acıları bence
Ya da sonbaharda mutlu olsak... sence ?
Bir şarkı sevdasının özlemlerini
Kelepçeleseydik sabahlara
Yine de akşamlara sığınırmıydı gözlerim sensiz

Bekleyişler bekleyişler
İnce ince yumağa sarılır acılar bu bekleyişte
Mor evrenim kararır, ağlar umutlar
Kızgın gün batımlarında kilitlenir kapılar
Usanç devleşir ikimizinde yüreğinde
Bitmeyen yıkılası yalnızlıktan
Başkalaşır akşamlar, susar şarkılar

Seni yazmadım henüz hatıralarıma
Bir eylül ikindisinde çaresizliğime yazdım
Kırık dökük bir yığın mısralarımı
Bu kalbin feryadını duyamazsın birtanem
Bu kara yazgının
Dev misali omuzlarımda olduğunu
Gittiğinden beri ; acılar üstüme sağnak sağnak
Bir eylül ikindisinde
Düşmemişti saçlarıma henüz güz yağmuru
Ama hasretinin tutuşan alevleri
Sarmıştı tüm evrenimi

Yüreğim bir çıra misali tutuşur
Bilmem ki ; olacak mı bir daha
Ellerin ellerimde ?

Günay Koçak

3. 4. 2024