Gel
Beraber yüklenelim hayatın acılarını
Çekemem sensiz bu yükü, çöken omuzlarım
Şimdi gidişinden bu yana
Deliler gibi dolaşıyorum
Karanlık sahillerde
Korkular sarıyor beni simsiyah gecelerde
Kabuslardır uyandıran uykumdan
Ne çok zaman geçmiş... bin yıl gibi
Ayrılığın
Yüküm ıstırap şimdi taşırım, taşınırım
Gece ve gündüz unuturum yaşamayı
Bahar mı diyorsun ?
Gül solgun baharım hazan benim

Bir sızı derinden başlıyor gün solunca
Hiç tadı yok bu hayatın, senden uzak olunca
Şarkılar bile avutmuyor, gözlerime yaş dolunca
Ne avutuyor sabahın çay kokulu neş’esi
Ne de akşamın o ulvi saatleri beni

İşte mehtaplı geceleri , öten bülbülleri ile
Bahar
Ne de tüm renkleri ile ağaçlar kalbime yar
Yediğim ekmek acı, suları tad vermeyen
Cennet olsa bu diyar
Artık bulamıyorum yaşamanın hiç tadını
Senden uzak olunca... can ey can !

Bu gece yine uyku yok gözlerime
Menekşe kokulu akşamları özlüyorum
Seslerimiz çınlayan bu mekanımızda
Ürkütücü bir sessizlik acıtır içimi
Bir dost arıyordum yalın, sadece candan
Bak şimdi bir şarkı o eski günlerimizden
’ Nerede bahçeler, nerde sahiller’
’ Hani buluşmalar, nerde yeminler ’
’ Ben şimdi bu yerlerde yalnız kalmışım ’
’ Bulutlar habercim, yağmur gözyaşım ’
Ferdi babadan

İşte böyle bitanem
Geçip gidiyor sensizlik !!!

Günay Koçak

19. 04. 2024