Sana bahar umutları yeşertemediğimden mi

Bir dön, bir kal diyemeyişimin boğazıma takılışından mı

Kar, tipi, poyraz, karayel ile boğuşurken

Ne yazayım ki bu sisin, pusun ardından



Bunca sene sonra rüyamda gülüşünden mi

Sanki yıllardır sönmüş ateşin acıtışından mı

Bir hakkını helal et diyemeyişimden mi

Ne yazayım ki hiç dolmayacak boşluğun ardından



Ne yazık ki değerini bilemeyişimden mi

Toy düşüncesiz ve hoyrat oluşumdan mı

İki satırda yazdım verdim bizâr rüzgara

Hep düşledim, yolladım melâl yollarına



Rastlayışımızdan beri bitmeyen çilem miydi

Hepsi biz olamadan önce miydi

Yoksa biz olamadan sonra mıydı

Ne yazık ki hepsi keşkelerime keşke



İçimdeki şairi ve şiiri öldüren hayattan mı

Yıkılışlarımı ve pişmanlıklarımı hatırlatan gözlerin mi

Nasıl da biriktiriyorum unuttuğum zannettiklerimi

Ne yazayım ki yüreğime batan hatıraların ardından



Bilemedim ki bana pay edilmiş çelişkiyi

Kopan fırtınanın ardından ne kalabildi ne gidebildi

Arşa çıkan göz yaşlarım en dibe düşerdi

Ne yazık ki söylenemeyen sözlerime bir lâl



Yüzünü unutmaktır, korkum içimde

Candan sökerek koparttığım yüreğimde

Baharı titreyerek beklediğim penceremde

Ne yazayım ki umutlarımı nadaslamışken Ölüme


1.5.2024
Bâr-ı Kalem