Mataramda umudun son kan damlası ile biçilmiş yoluma başladım

Ülufesi dört evladına yetersiz, yorganı kısa kalan ailenin birincisiyim

Cılız bedenim yok olaydı düzelir miydi halet-i ruhiyesi diye düşünürdüm

Annemin nasırlı elleriyle tutula tutula büyüyen, başı yerde çocuk yüreğim

Dedeme geç kavuşup erken kaybeden; mezarından alacaklı öğütlerim

Ezici ve affetmeyen hayatın dişlileri arasında hiçe varan çıkmazlarım

Lal kesilen zamanı, mekânı uyumsuz; kaç köye, kaç okula tutunamayaşım

Elimden alınanlarla, diyar diyar ilticam; geride yarım bıraktığım kitaplarım

Malumunuz kahramanı değilim, iki satır sonra unutulacak yitik karakteriyim



Miladı oldu küçük köyden küçük şehre tanıştırdığım özlemime gözyaşlarım

Üstüme oturmayan mutluluğu ve huzuru yolumun ortasında kabullenişim

Cüzzamlı seherlerde yol muydu geri giden yoksa naçar mıydı ayaklarım

Acizim gurbet elden göçüp, dışlanmışlığımla zoraki nikbetlerime suskunluğum

Değil miydi elimde kor gibi meddücezirlere gebe bir doğan bir ölen inancım

Ervahıma dokunur, zalimin eli inerse mazlumun boynuna acizliğime ziyanım

Lal kesildi bak yine elim, ayağım senin adındı benim büyük mağlubiyetim

Eriştim sevilmemek arşına, aştım hiçlik kesretinle saadetine imrendim

Malumunuz kahramanı değilim, kaybedişler biçilen mağlup karakteriyim



22.06.2024

Bâr-ı Kalem