Sözlerim benim
Divane sızıların ardınca acı soluk
Gözyaşlarıyla beslenir yüzümün toprağında
Yeşerir ve uzar gölgeleri ahlanmaların…





Babamın bıraktığı yerden dokunuyorum hayata
Anamın göz çukurunda kıvranıyorum iki damla
Hüzünle dönüyor yüreğimde kör bıçak
Anlıyorum ki
Beni ben öldürebilirim ancak!





Sırlı camlarda altyazısız saklı endişelerim
Kalbim ki Anadolu toprağında gömü
Alev işli 7 yaşımın gözü...



Aldırmıyorum dilimden dökülen çığa
Doğunun kızıl ağıtını almışım ya koynuma
Almışım ya alfabeye serçe ölülerini
Vız gelir rengini bohçalayıp kaçan hercai bana
Kıvılcımlar gülmüşüz
Kardelenler ölmüşüz…






Gözlerimin göğünde vuruldu güvercinler
Elhapı oynamıyor kolsuz bacaksız sabiler
Onurlu duruyorken ölüm omurgamda
Ki en eski iz ölüm alın çizgilerimde
Zihnimde ki pusuda an be an
-Dokuzuncu mısrada renk vermiştim oysa-
Oysa demiştim ölümle atışmama
Dilimde inci siyahı kal
Sükût yüreğime nazar nasılsa…






Sıla yanığı avuçlarım
Ağzımın yorgunluğuyla sızlanırken
Babamın avuçlarına bırakıyorum şiiri
Okusun diye çocuk dilim
Gözlerimde dağ lalesi ezikliğini
Kederinin uyuyan derinliğini
Duraksamadan dokunuşumu yamaçlarına
Uyak olup düşüşümü yeşil bakışlarına
Sonra “sıkılmadın mı” deyişimi
Abece’den en çok noktalı O’yu sevemeyişimi
Od’larını korladıkça alfabeden kovuluşumu
Bile bile cevapsız sorular soruşumu….

Mu


Mu




Mu





Ş/âyet demişsen kûn
İbadettir inayetin
Eğilir başım dergâhına vav misali
Sıcağımdır ol vakit zuhredişin…




/Ah süveyda düşleri gece boylarının
Eklemekten yoruldum her sonraya bir önce
İçinin boşluğunun yankısında boğuldum!/



Ansızın çıkagelir ölüm deyi
Çocuk gülüşlerime sıvalar vurdum siyahi
Sönmeden gözlerimin feri
Maî bir duayla örteceğim sesimi
Haşra dek kalbim
Haşra dek
Sus beni…


/Ah olmasaydı gelişi
Nice susardı sâlâ
Nice düşerdi veda/