sazda sözde nazda irfanda
bir dayımız koçyiğidimiz vardı
hak aziz etsin iki cihanda
deli doluydu kabına sığamazdı

hem bozlak hem türkü bilirdi
hocadan ye kürküm yeyi bilirdi
medreseye gitmiş elif bayı bilirdi
en sevdiğide beş vakit namazdı


aşıklar kahvesinde tanıdım onu
yoldan yordamdan açıldı konu
uzadı gitti sohbet gelmedi sonu
şafak söker gözünü kırpmazdı

anlatırdı eskilerden eskilerden
çobanoğlu,ertaş,çiçek ozanlardan
karakoç gibi destan yazanlardan
uğraşır çabalar bir türlü olamazdı

birgün kahvede tuttum kolundan
akortsuz sazınıda aldım elinden
çaldım söyledim tokat çamlıbelinden
şaşırdı dayı kulaklarına inanamadı

dayı bunu bizden değil ustadan say
severim tambur klarnet ud bir de ney
sazın sözün ustası Orhan Gencebay
arabesk sevmem dedi lafımı tınmadı

zorluoğlu zor güç doğdum anamdan
mevla ayırmasın imandan kurandan
aşıktı dertliydi ozandı adı Ramazan
nuh derde peygamber demezdi