şiirleri zindanlara attılar
Gül fidanlarını dar ağacına astılar .

senin gençliğinden korkar ihanetin zümresi
okursun diye kelepçe vurulur diline, ellerini bağlarlar yazma diye tüm gerçekleri

büyütür seni kitaplar
doyarsın cümlelerinle
haklısın diye atarlar
deliler koğuşuna ,
kalırsın kendi kendine
okursun geleceğini duvarlarda
ve bir gün gelir
yeniden doğarsın küllerinden,
savrulur her yana neslin
meşale tutar yine ellerin
çözülür dilinin kemiği
bülbüller gibi okursun
Hürriyet şiirini


öyle bir zaman ki
kilitli dolaplar
içinde küller
öyle bir gün ki
üç mevsim aynı yerde
gecelere tutunmuş insanlar
nöbetçi bütün ruhlar
her taraf çer çöp
kaldırımlar perişan
aynalar kırık
çember daracık
sokaklar karışık
Bulanık sular
sesler kısılmış
okunmuyor artık şiir

her seferinde bir dilek tutmak için kalkıyorum ayağıya
birileri eziyor bendimi
kırdım kilitli dolapların kapısını
gördüm külleri
her yere savrulmuştu küllerimiz



kimler savurdu bizi
savuran kimlerdi.



Ayşe caniberk
Gümüş kalpler