yabancısı olduğum bir zaman temel atmış geliyor
mızıka çalan çocuklar, düşlerini büyütüyor

gökten nesiller düşüyor
uydu ya bağlanmış
miyop gözlere kurulmuş zaman

döndükçe saçları dökülen dünya
eski tarihten kalma bir yabancısın
esaret altında zincire vurulmuşsun
hastasın ve ne sen bunun farkındasın
nede ölüler



öyle bir zaman temel atıp geliyor ki
kılıç ekmiş toprağa
sağ elinde menekşeler
sol elinde kaktüs çiçekleri


ne olacak şimdi tarafsız mı öleyim
eski zamanlardan gelen yabancı gibiyim
sırtı tutulmuş, kamburu çıkmış dünyanın
hangi sabahı mutlu uyanır artık
Eski tarihten gelmiş gibiyim
yurdum bana yabancı
ben el gibiyim


bağlanmış bayrağın bel kemiği
Rüzgâra koşamıyor sanki
dalgalanıp şafaklarda yüzecek
yüzmeyi unuttmuş gibi sanki

Soy ağacım da arılar Petek Petek bal verirdi
dal kırılmış yaprakları dökülmüş
Nem kokan yeni yıllar akmış da gelmiş
boğulmuş bir nehir
içinde yaşadığım Zaman




Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler