Ey şair !
Mutlu ol eserinden ,
hayatın kara bir bulut gibi kayboldu her gece
her şiirde yeniden doğdun biliyorsun
olgun meyveler yetiştirdin satır satır
etrafını saran kalabalık ,eserinin her bir parçası
Gök kubbe yüreğine dolan muazzam bir ışık
ve içindeki heyecan paylaştığın her duygu
senin en değerli hazinen,
eserine değer biçilemez
sen daha doğruluğun simgesi
hakikat yolunda yürüyen bir önder
içindeki çekinmeden söyleyen
haksızlığa hiç boyun eğmeyen
cesur bir savaşcısın

çıkar kılıcını kınından
kalemiyle dost olmayan kimse yüreğinin sesini
hiçbir zaman duyamaz
duyur zalimlere karşı gür sesini
haykır mazlumların ahını her Güne

küfürler havada uçsun sen okut yüreğini

Gözlerin Gök kuşağı ellerin demir
kirlenmez akarsa kalbinde ki nehir
bırak sel alsın götürsün cümleleri
zalimi okuduğu yerde boğsun

Ben bilirim beni beni kimse bilmez
Yalnızlığı dost bilirim
Bu dostluk hiç bozulmaz.
Kendimi dinlemediğim için kendimden özür diliyorum.





Ayşe caniberk
Gümüş kalpler