Beklenen saatlerde zafer müjdesi
verenlerden hiç mi haber Yok
yığıntılar arasında şefkat secdesi
edenlerden hiç mi haber Yok


havalanıp uçan postacı kuşlardan
mektup Atan hiç olmadı
Rüzgarla yarışan zırhlı atlardan
zafere koşan hiç olmadı

zalimin etini parçalayan kurtlardan
kanlı gömleğini getiren hiç olmadı

tutsaklık demir parmaklıklar arasında kalmak değilmiş
ne bekliyorsun artık bu dünyada
al özgürlüğünü ve git

bir çocuk daha oyuncaksız uyuyor
ümitsizliğine sarılarak
güneşin ışığında derin bir üzüntü
sessizlik konuşuyor şiirlerin arasında
cırcır böcekleri, tartışıyor insan iklimini
muhabbetiniz bol olsun

Dilimin yanık kokusu geliyor burnuma
haksızmıyım yoksa

uzanıp şiirlerin kucağına
uyumuşum yıllarca
savaşlar birikmiş bir sepet dolusu
ve onca acıyı
hiç temizlemeden



hayallerime bir gemi yanaştı bugün
kırmızı seccadeler serilmiş
Çanakkale ruhu aşılanmış fidanlara
geleceğe uzananacak boy boy ağaçlar
ve yapraklar hiç solmadan
değişecek dünyanın iklimi


"Kurşun süpürgeler getirin
zibili bile kalmasın düşmanların "


Dilimin yanık kokusu geliyor burnuma
haksızmıyım yoksa
savaşmak istiyor canım
lakin niyetsizim diyor bu şair

öfkem şehirde bir korkak
dağlarda bir kurt sürüsü
gelsin gideriz ölüme beraber

Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler