Şiir gibi bakıyorken , neşteri vurmuş kalbine bizim kemancı güzel

Ela gözlerini çalmış sokaklar,
tırnak izlerini geçirmiş , hayat her gününe
zehir dolmuş parmak uçları , saçının her teli

adını duvarlara yazıyorum senin
hiç gülmemiş yüzünü çiziyorum
ve ağlayan yüreğini

Baygın bakan bakışlarını, kazıyorum meydanlara
ihtiyar ayak seslerini
duyurmaya çalışıyorum

sessiz sessiz ağladı , Cumhuriyetin çocukları
saygı makamındaki Ata’nın küçük önderleri
elleri bir zaman , şiir tutan melekler
sesleri Kanarya gibi cıvıl cıvıl
Ant içmiş bir nesil, sustu birden
gençlik hitabesini, savurdu hayata
hepsi de bir kemancı
her biri bir şair
her yaşantı bir şiir
okunmadan kapatıldı defterleri

bir anlamı olmalıydı bu Hayatın
berduş sayfalara dokundukça
her düşüncesi delik deşik
her yanı yamalı
çeyizi , Dantel ’siz
sandığı kırık

"vitrini ayna gibi parlak olmalıydı oysa"

şimdi kahverengi çizgili, yeşil yamalı
Sabahlık giydi üzerine " Hayat"
teni toprak kokan gençlik uyudu
kolları, kesik kesik

kemancı kızın hikayesi yazıldı
ölmeden kazılan mezar taşına


kanatsız dilenci gibiydim
ekmek kırıntısı kadar ,
mutluluk getirin pencereme
açlıktan nefesi kokuyor yüreğimin



Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler