yorgun bir gece daha
her yanım çer çöp
gözlerime dağınık görünüyor her köşe bucak
acelesi var uykularımın
yastığıma teslim rüyalar görüyorum
gözlerim açık

yıldızlar esneyerek geçiyor yanımdan
Beyaz perdeli bulutlar çekilmiş
ışıklar süslemiş karanlığın patikalarını
yürüyorum yürüdükçe uzuyor zaman
gölgemle korkuyoruz
adımlarım sürüklüyor artık beni
kirpiklerim korna seslerine açılıyor

dat dat diye dönüyorum ölümden
kirli yüzlü, çocuklar tutuyor elimden
kaçıyor uykularım
kaldığım yerden sürüyor hayat
yaşadıkça tükenmişim
sigaranın tersini çekmişim gece gece
acı ve mutsuz dünyam gibi
açık mahalle bakkalı
sokak ayakkabıcıları
cebimde borç kağıtları
sıkılan bozuk paralar
şangır şangır
ağlayan çocuk resimleri
asılmış baba yüreğine
çıkarıp atsam önüne bozukluğu
anlar mı meteliksiz olduğumu
yok sayıp geçince
feryat kopuyor içimde



şimdi yaşlı çınar ağacının dallarına tutunup
hiç yaprak dökmeyen yanlarımı
teselli ediyorum

gençlik çiçeklerim büyüdü serpildi
Orta yaşım kokluyor sevdiklerini
zaman bir gelip bir kayboluyor
nefesimde hayat mücadelesi



Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler