Niçin sevilir bir şehir ,
sakalları gür ,
gözleri deniz mavisi bir adamı sever gibi
caddelerinde portakal kokusu,
tepelerinde ay ışığı senfonisi
falezlerin den baktığın da, denizin horlama dan uykuya dalışı ve sabah çarşafını serdiği o muhteşem görüntüsü,

bir kent niye sevilir ki
hiç ayağına bot giymemiş ,
günlerce ıslanmış yağmurun teniyle
her mevsim gelip geçmiş sokaklarından
bir kış gelmemiş,
oksamamış saçlarını çocukların

Akdeniz’in bal küpü dür Antalya
severim havasını,suyunu , denizini
yaylasını , kıyısını , şelalesini
en şımarık hallerini severim
gece uyutmaz ,
sabahları hiç uyandırmaz
sessiz ve sakinliğini severim

mangal gibi yüreğini severim , mis gibi çam kokan
rüzgarlarını severim , yazın meltemini
kışın çamaşırları, dar ağacına asma hallerini severim
mandalların korkudan intihar ettiği zamanlarını severim


beş yapraklı yoncadır Antalya
her sevgi dilek tutar.

mektupları bırakır sevdiğine
günü birlik sevdalar, durur iskelede
bir çift göz yaşı yüzer ,her seferin de
yuvaları dağıtır bazen
bazen de her acıyı kucaklar

çırpınıp durmaz Akdeniz
dimdik bakar her doğan yeni güne
sabahı başka gecesi başka

birbirine dolanmış insan seli,
her kıtadan bir yumak



Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler