Acının bir ucundan sen tut,
bir ucundan ben
ikimizi de kanatsın
mutlu olacak ise tüm Evren



yaşam el ile tutulmayan bir gölge
ölüm değeri bilinmeyen bir vuslat
otlar ezip yol ettim kendime
dağlar kırıldı çığ oldu üzerime
savaştık ça doymadım kükreyemeye
her yenilgi, hırçın bir rüzgar
her yıl yeni bir bahar
hızına yetişemedim bu hayatın


affetmediklerimi kırpıp
tel tel ayırıp yastık yaptım
her cefanın üzerine yatıp
uykuya dalıyorum
gönül perdeleri kapanmış
loş karanlık dünyamın
aydınlık ülkesi Anadolu’nun
ütüsüz toprağını ekip
yalnızlığı biçeceğim

yalan bir geçmişi olan
duyguları çalınmış hikayemi alıp
melez hayatımın,
en dik başlı yamaçlarında
kafa tutacağım tarihime

Herşey Yolunda giderse,
gönlümde bir nedamet, çiçek açar elbet

Riyasız bir ufuk görebilseydim
rotamı çevirirdim doğuya
batının günahı kesti boynumu
şah damarım hala kanıyor

Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler