I.
Kalbimi kirletiyorum ölmek buysa
Sevdan sanrılaşmış
O zamanlar yoktu. Neresiydi
Bu ölümler hissizliğimdi benim

Fransız kasabasında kimsesiz çocuk
Ben unutuyorum kimsesizliği
- Hayır sizi detaylandırıyorum
- Evet size yaşamak arzusu
- Aslında sizin ölüşleriniz franksiyonel
- Sanırım bu yalnızlık bitmeyecek

Gitmekten söz açılınca geliyor aklıma
Bir cumartesi, senin bulutların kara
Saçların mavi-kızıl
Bir yankı gibi sesin çiçeksi
Duvar duvar yazılmış ölümün besteleri
En keskin çığlıkları iç sesimin

II.
Bak ben kanlı mavi ağaca benziyorum
Boy veriyorum gülüşlerinle
Ama anlatamıyorum bu tutkuyu
Nasıl olsa yaşamak seninle başlamıştı
Gitme

Bir gazetede okudum:
Üç kadın ve bir kuş
Biri yaşlanmış ki ölesi var
Biri sevmiş ki ağlayası var
Diğerini içimde idam ettim, sorma

Umutlular! umudunuzu bulun son kez
Siz mutlu olanlar! son kez gülüşün
Öleceğim bir çağı kapatır gibi

Kalabalığın içine bolca E harfi
Hüzün E ile başlar
Mutluluk Fransız Kuşlara gebe
Bir fiildir adın dudaklarımda hala
Gitme

III.
Sesinde unutulmuşluk var
Öylece alıp götürüyor alçak ovalara
Aslında gözünün teki
Aslında birçok kapının anahtarı
Sesinde unutulmuşluk var

Boş ve uzun bir salonda
Özlemek adına bir şiir okudum
Derim ki, niye okudum
Seni bulmak adına

Dahası ne? Sabah! Bir ölüm
Madam Reu yaşamı armağan ediyor
Karanlık bir kilise ve baş ağrısı
İhtiyar mızıkacının yanında
Günaydın!
İyi bir sabah ölüyor nasıl olsa.