I.
Neyse ki solumuzda kaldı deniz
Şansımız yaver giderse rüzgar eser
Üç tepe ötesinde kuşlar yanar uzun uzun
Orada bir kadın gibi ağlamaklı
Ağlamaklı erkekler kadınca
Şansımız yaver giderse
Biraz ölüm doğururuz
Tepelerden aşağı inen kuşlar

Bunu duymayanlara ilet sevgilim:
Bulutlar beyaz ve saykodelik
Devlet erbabında birimiz daha ölüyoruz

Ben seni,
Uzun bir yola benzetiyorum hep
Çoğu zaman hava yağmura çalıyor ve
Kente iki kanser oluşlar düşer. Üzülürüz.
Yanaklarında anlaşamadığım bir bulanıklık var.

Üç karesi içi boş
Cenaze sonrası akşamüstü hava
Ki el eleydik
Gök kubbenin bittiği yerde
İnanamazsın ufukla birleşiyor gözlerin!

Günde üç kez sana ayaklanıyorum
Çiçekleri güneşle
Kapı altında anahtarla gökyüzü
Uçlarından tutup birleştiriyorum hepsini
Sana yetişemiyorum.

II.
İki insan bir parkın köşesi
Banklar çok sonbahar
Kimliksiz simitçilerde aşk
Ah! Aşk
Öylece yaprak dökersin
Kasım bitti mi
Yollara doluşur yalnızlık.

Kişi yalnızsa!
Tut ellerinden lunaparklar boş
Koş günahını bile bile
Nasıl olsa güneş doğmayacak yarın

Ne çıkardı
On sekiz ile on yedi arasında
Ucu kaçık bir dokuz
Sıfırla sevişegelmekten ibaret miydi Gauss
Gözlerin diyorum
Gözlerin.

Doğu ekspresine biner gibi
Lodosla bir sigara dumanı kaosa ayak uyduruyor
Oysa seni özlemek var ya
Eceabat’tan bir vapura binerdik denk gelirse martılar
Ölüm oyunları oynarlardı aralarında
Yollarda uçabilmek pahasına
Yollara özlem ile,
Özlemek diyorum
Özlemek.