I.
Konuşursam uzun uzun
- ki dinler miydiniz yaz türkülerini -
Geceyi söndürmeyin böylesi daha iyi
Güneş doğacak ve begonyalar
Boynuna güzellikle dolacak
Günden güne.

Dinle, oradadır mavi
Seni bulmuşum
Seni bulmuşum
Atlı Karınca’ya karışan mutluluğum
Evi kuşatıp yenilgiyi gözetmeksizin
Yazı kışa çeviriyor gülüşlerin

Gözlerinde mutluluk var
Bir begonya koparıyorum tam yanağından
Ne olup bittiğini yok anlayan
Bir sen varsın ve ilkyaz
Bir kavanoz çileğe yazıyorsam şiirlerimi
Bilinmesin diyedir gökyüzümdeki gülüşlerin.

II.
Düşlerimi ödünç veriyorum şimdilik
Bu baharı sen başlat içimde
Bir masanın kuru sıcağında
Kuru güneş, kuru bardak
Kuru gülüşünle sesim sesleşiyor.
Gözlerim tozlanmış ve kirlenmiş
Temizle diyedir ölüşlerimi

Kalktık
Geçirdik düz ovalardan denizleri
Tarihleri birleştirdik çağlara dokunduk
Bir dünyayı başlattık seninle
Ölüşlerimi sonlandırıyorum

Ben seni
Uzun bir yolda yürürken
Görür müydüm hiç
Hiç öylece ipek şemsiyelerle geçtin mi
Ve ben dünyayı hiç böyle görmemiştim
Bir çilek kavanozu gece lambası sanırım
Karanlık düşlerimi aydınlatıyor
Sahici pazarlardan, sahici adamlardan
Çekip çıkartıyor yaşamak savaşından.
Hiç duymamıştım bu türküyü

III.
Şu akşamıncı gülüşün
İçinden hiç çıkamadığın karamsarlaşmalar
Dönüşüyorum dünyada
Mitolojik olan ve mitolojik olmayan tanrılara
Ölmek artık yasak
Yasak!

(Dünya!
Yaşamıyorum artık hüzünlerimi
Elveda.)

Sana karıştım mı? Karıştım
Düşlerimi sattın gülüşlerine
Bu bana tuhaf sayıları anımsatıyor
On bir ve yirmi dört
Yan yana iki insanı çıkarırsan
Bir sevda başlatıyor gün doğarken
Zamana sevdayla bakmak nasıldı
Ben baktım

İlkyaz şikayetçileri, buyurun
Ölümse büyüktür, pekala
Yalnızlık gibiydi fakat yüzüstü
Ölmek ve yalnızlık
Şimdi gidebilirsiniz
Evleda.

Hepsini olduğu gibi sayıyorum
Güldü, güldü, güldü
O gün oradaydı, hala aklımda
Var mıydım yok muydum bilmiyorum
Bir bakıma direnişimi başlatıyordum
Hayata.