I.
Bir orkide kasketinde kulak arkası
Sokağı atmış omzundan geyik ayak
Lacivert akıtıyorum geceye elekten
Usulca ayrılıyor halkın kurtuluş öyküsü
Usulca seveyazıyorum gözlerinin karasını

Gözleri olmayan bir terziye bu durumu ayrıca belirttim
Ben dedim; modernize olmuş herhangi bir akımdan
Koca salonlara ilişiyorum gözüm arkada değil
Ben dedim; gözüm var ve insanüstü mutlu olmak bu
Kült bir imamın yeniden doğacak olması
İnsan! Ertelese de yaşamayı
Üstüne aldığında bütün korkularını
Yeniden ve yeniden
Sevebilmek oluyor..

II.
Orkide kasketine merhaba
Henüz yeni gelmiştik yorulmaktan. Çok erkenciyiz
-herhangi bir yorulmaya-
Sen yorulma diye koca kenti yakıyorum dumanlar minare boyu
Oturuyorum soluk alacakmışım gibi ama bir park görüyorum
Soul tarzında soluklarla baraja bırakıyorum kendimi
Kocaman hayaller barajında.
Çok sanatsalsın sevgilim
Sen yorulma diye koca kenti boşaltıyorum

Var var.
Yok denecek her şeyde bile var
Civciv sakalara mavi
Oradan da
Onunla birlikte yılların uzunluğu
Vay! Çiçekleri, yeşertip bir mezarlığa yerleştiren elim
Nedenini bilmiyorum bugünlerde,
gözlerim mahpushane.

-gelmiş bulundum,
artık gitmiyorum-

III.
Kısacık zaman olsaydı elimde
Ellerimi bir yönden bir yöne savurmak yerine
Gözlerinin aşağısından yastıklara kaz tüyü doldururcasına
Yaşardım. Yeşerdim.

Ve -iki- kez çıkıyorum aynı yokuşu
Ve bir sokağın kaldırımlarını
Kapısı açık kalmış bir binayı kapatıyor
Yokuşuna dokunuyorum senin.

(Böylece kafasını çevirip yaslıyor
Uzak/Yakın geleceğime)

IV.
Yüzünün sol kıyısına kuşlar üşüşüyor
Kahvede iskambil oynayan adamların bütün tez canlılığıyla
Çetelere selam verip gangsterlik oynamak gibi
Hatta Cumhuriyet’in ilk günü şerefine
Kaoslar başlıyor,
solumda
Kaos.

Geçti yaşadığım yerden
Yaşadığım yerler tundramsı ve kelek
Artık yok kaybetmek!
Geçti gözlerimdeki denizden
BAHR!
İniyor şimdi sevmek
BAHR!

-gelmiş bulundum,
artık gitmiyorum-