Daha ilk basamağında yaşamanın
Yüksek dağların
Soluksuz ölürken de
O susuz ırmaktaki acının
Her birini gölgesine iliştirir gibi
En uzak kalan menzillere
Dokunmaya hazır
Sonun başlangıcında

Tattım. Bir çeşmeden su içtim
Göğsümde bir bataklık
Yeniden yeşeriyor çınar yapraklarıyla
İçtim o sevdanın son damlasından

Köşe kapmaca!
Kapatma gözlerini, uyan sabaha
Henüz vakit erken ışıklar var yanağında
-magmaya dokunan gamze-
İçinde bitiyor kır çiçekleri
Sonu mutlu biten masallarda

Şükür!
Rönesans tablosunda buldum adını
Zamanı büküp
Anı doğuruyorsun içimde
Koşup sarılasım geliyor
Koşup
Çocuklar gibi ağlayasım
Koşup
Öylece seyretmek hayatı

Dağ çekilir yolumuzdan
Merdivenlere bir türkü iliştiririz
Taş süslemeli kapı, üç evliya türbesi
Sandım ki yine o keder
Dağ çekilir yolumuzdan

Başla deyince başlayabilir
Ölü bir kent dirilebilir
Bir bakmışız ki duvarlarında kaçırdığımız zamanlar

(Ansızın çıktın yol kenarından
Gözlerinin ucundan iyilik içtim
Güzellik içtim
Sevda içtim)

-işte durmadan kaçmak-
Koca kentlerin terminallerinde
İnanmak kavgası
Seninle, yaşamaya

Ben dirliğimde doğarken
Sımsıcak mühürle adın göğsümde
Ak ve mağrur
Annemin dualarına benzer

Sabah değilsin
Geceyle başlıyor güzelliğin
Tütsülerle dokundun
Menzillere
Gecenin gidişine.

Ay’ın haresinde bin sevda!
Dönüşü olmayan karayollarında
Yorulmadan öleceğim
Toprağımda biten kır çiçekleri.