Eskiden ahçiği yollasaydılar da Urum eline,
Uzun olsaydı da telgrafın telleri,
Erken değse de Yığınki bağlarının meyvesi,
İnişte yokuşta ata binmezdi Zülküf!
Palulu İdo aşık olsa da Nesibe’ye,
Çatalkaya dilberiydi Fide…
Kör kurşuna boyun eğmez,
Adam gibi adamdı Zülküf!
Onu vurdular ama sırtından!
Kurşun yanından değseydi,
Belki de ölmezdi Zülküf!
Boylu poslu babayiğit ve mert adamdı,
Öyle derdi babam…
Kabadayıydı, bu doğrudur.
Lakin soyadı gibi Kar gibiydi Zülküf!
Rakıyı susuz içer
Namusa göz dikmezdi.
Kendini taşımayı bilir,
Kimseye yük olmaz,
Harama el uzatmaz,
Akarsular gibi bazen akar bazen de durulurdu,
Ama Mastar Dağı gibi yüce bir adamdı Zülküf!
Bir gün sordum en yakın dostu Muhuttin amcaya.
"Amca, Zülküf gibi kaç babayiğit vardı o zamanlar?"
"Evin tek oğlu olduğu gibi Elazığ’ın tek delikanlısıydı o.
Onu ancak tanıyanlar bilir, anlatmayla olmaz, yeğen.
Yalnız sana şunu söyleyebilirim.
O, yaşamı karga kuşlarının peşinde koşarak yaşamadı…
Adam gibi adamlarla hayatı paylaşarak yaşadı.
Onun için sana zor gelebilir onun yaşadıkları, anlam veremezsin.
Çünkü sen onun yaşadıklarını hayal bile edemezsin," dedi…
Onu tanısan hasretinden yanıp tutuşur,
Aklına geldiği zaman insanlığından utanırdın yeğen, deyip
Derin bir nefes çekti ve "Ah ulan Zülküf,
Yapılır mıydı bu bana?
Bahar gibiyken güze dönülür müydü be kitapsız, bensiz?" diyerek
Kırkikindi yağmurları gibi yaş geldi yorgun gözlerinden…
"Kusura bakma amca, üzdüm seni.
Yapma lütfen, dayanamam, ben de ağlarım,"
Dedimse de durduramadım…
Mendilini çıkartıp şalvarının sol cebinden
Silmek için gözlerini, aynen şöyle dedi emmim;
"Gardaşımdı benim, nasıl yanmam, Halis’im.
Gardaşın yarası kadar da ağırdı yarası.
Onunla az basmadık ekmeği tuza,
Az dağıtmadık Maksim Gazinosu’nun loş masasında efkâr.
Sekiz kişiyi tek başına dağıttığını da bilirim,
Bir tek yumrukla B………..lerin Muro’sunu yere serdiğini de.
Lakin o gidip bir bekçinin kahpe bir kurşununa boyun eğdi,
Koydu beni yalavuz,
Koydu sevdiklerini yetim, Halis’im," deyince yarasını daha fazla deşmemek için
Alacağımı aldım ben amca,
Sana eyvalla deyip ellerinden öptüm ve
Nur içinde yatsın sen ve senin gibi baboşlar ile Zülküf abe, deyip ayrıldım yanından, günümüze rağmen hala dağ gibi duran adamla dağ gibi dostunu yad ederek…!
Saygı ve sevgilerimle.