Giyin çiçekli fistanı yar.
Bende alayım omzuma yamalı ceketi.
Nereye gideceyik ölem? Diye sorma.
Düşeceğiz yollara bulacağız Topal Hoca’yı.
Söyleyeceğiz ona, Harput toz duman içinde kalmış daha ne bekliyorsun, çıkıp minareye okusana dertli dertli Elazığ salasını!...
Oku da, yağız atı tarladaki kazığa bağlayan dayı kendine gelip eski tatları yok olan ve Mezire’ye gidecek topal eşek bile kalmadığını görüp sala zavallı hayvanın yularını.
Saray Yolu’nda yüzünü kapatan kızı da bulmamız lazım yar.
Ona da anlatmamız lazım derdimizi.
Anlatalım ki; o da Saray Yolu’nun düz gitmediğini kövenkten bakınca da artık Saray Yolu’nun görünmediğinin farkına varıp açsın yüzünü, daha çok körelmeden garibim!
Konuksever Tefo ve İbo gakgoları da unutmayalım yar!
Emoş Bibi derd ala, ne belalar getirdi bu şehrin başına.
Çok şeve kırmış ama “Semerciler öldükten sonra meydan eşeklere kaldı” diyen Fide nur içinde yata.
Offffff offfffffff
Of yar…
Bak aklıma ne geldi.
“Zamana bak zamana karga vurmuş Doğan’a.
Eşekler arpa yer atlar hasret samana” dermiş elinde aynası ortalıkta vızdik atan Güllü!!!
Gel, gidip bulalım mezarını.
Diz vurup “Yıkık kalaydın da veran olmayaydın sevgili Harput” diyerek uyandıralım uykudan.
Olmi artık düğün alayı haberin ola Kore Mamo
Gakgoluk da bitti bu şehirde.
Boş yere delilere akıl var deme Elazığ’da.
Kaçan kurtuldu kalanın torpağ başına!
Yarı Çavuş Suyu’nun adını bile unuttuk.
Sekü külbelemek maya sölemek it yokuşunda kaldı.
Gördün ve görmektesin, Anya Konya hepsi bir deme okurken
Gakgom olamaz, olmamalı elin teresi.
Budur benim derdim…
Tarihe kök salmıştı görkemli şanı
Şimdi talana uğramış kartal bakışlı Harput!
Ne olmuş deme ulan Allahsız…
Hanlar hamamlar boynunu bükmüş
Ulu Cami’n ise muhtaç olmuş vefalı kula!
Arap Baba Feti Ahmet hepsi bize darılmış.
Ne çınar dibinde oturan gakgo görim artık ne de çömelelip hep birlikte tut dibine doya doya tut yeyene rastlim.
Buda beni huzursuz edi yar…
Saygı ve sevgilerimle.