umudumun sonundayım Hızır!
kırık kalplerin dudak kıvrımlarında
çiklet şişirip patlatarak otostop çeken
sabıkalı abu inci küpeli kız fotoromanım
d.il sınırındaki buzlu cin tonikle kırıştırıp
sokaktaki kameraların görüntüsüne yakalanıyor
o gün bugündür oltayla tutuyorum hep
b.alıklar balığa çıkınca gözyaşlarımı
oli-klinik kafamın içi olimpik y.üzme havuzu
çağırsan atlayacağım on metreden
sık sık gelmiyorsun ama
kırk yılda bir geliyor benim de aklıma kıyamet
eskiden yüz yılda bir medeniyet çökerdi omuzlarıma
şimdi kopuyor her dakka her saniye
her yerimde bir tufan


sabrımın sonundayım Hızır!
sadrımın külüstür kafesinde
hiçbir şey olmamış gibi gülümseyerek
portresini çiziyorum kalan sayılı günlerimin
güvendiğim dağlara karlar yağdırıp
bin bir dereden bin dert sarıyorum ki başıma sorma gitsin
bize acılı olmayı küçükken sevdirdilerse demek ki
odur budur kendi kayığımı kendim çekiyorum
çağırsan geleceğim
lakin taşlığın boşluğuna geliyorum hep
sonra havada düşkün bir bulutu yakalıyorum
göğün bitimine doğru
gönenci yitik bir güvercin
kanat çırpsa kapılıp gideceğim.


bizim hav(v)a da güzeldir
fakat erkekliğini at sineği gibi
bacak arasında koşturarak
kontrolsüz testosteron sağıp
oksitosin patlaması yaşayarak
tehlike saçan azgın boğalar için
şeytanın erotik şubesine
vasıfsız megalomanlar alınacakmış
dikkat dikkat!
ilgilenen hödüklere duyurulur.


torun torba sahibi adamlara
bir zingıl çıkarttım mecburen kırkbeşlik
ademoğlu herifin suyunun ısınacağı türden
sonra pistolu şakağıma dayayıp tetiğe bastım
zılgıt da atardım ama harflerim disleksi krizine tutuldu
u-u-u-u-u-
çu-çu-çu-çu-
ru-ru-ru-mun kenarındayım ya Hızır!- dediğim yerde
bağlantı koptu
görüntü kayboldu
Hızır koştu uçuruma
maratoncu meraklısı da arkasından
hepimiz gebereceğiz ya hani
ha bu geldi itti arkamdan
-edebiyat bayan, e-de-bi-yaaat!-
yapıyoruz burda dedi
ha-ha-ha-ha-ha!


-ben ki bir yarayı kanamakla geçirdim ömrümü Edip abi
bin yarayı ve bütün kabuklarını-
insanlar beni yara bandı olarak görürler
oysa izmaritlerini söndürdükleri
çiçekli bir duvar kağıdıyım sadece
hani bütün kadınlar çiçek ya!
hani Nietzsche’nin nice Gülce’si
bla-bla-bla-bla
sorma be abla
uzuvlar derin


"uçurumun kenarındayım Hızır!"
bir gramlık sevgin yetecek
çağırsan atlarım
ha düştü düşecek


♧m.g♧