aynı acıyla kışı geçiren
kocamış yarası utanmasın diye
üstüne yünlü hırka giyen
derisinin altında yığınla parmak izi
herkesin herkesi damgalayıp uğurladığı
sentetik ve likralı örtünmeye maruz
göğsünün çatalında lekeli yorgun
zayıf ve kırılgan kemiklerine sarılıp
düşlerini incitip üşüyen yalnız kadın


[keşke ağzıma acıyı böyle bir kaşık baldıran çalacağına, bir kazan dolusu yedirseydin.]


neden acı çektiğini söylüyorsun ki
şimdi bütün kadınlar ağlayacak arkandan
burda bir ölmek dursun
burda lakayıt bir acımak
iki kanat boşluğu
keskin bir kalp ağrısı
kasıklarında kıvranan
son bakire yaşlı bir duvar


[keşke ikimizin de ipini çekseydin. artık sen de boşlukta yankılanan her ses gibisin.]


ben ağlayamam
susarken içimde bin çığlık
taş gibi kemikleşen onca hüzün
öyle acır ki kalbim
ben ağlayamam
bu bendeki kalp değil
benzin deposu
sen de yanarsan
ben dayanamam


[keşke kendi yağmuruna içlenen bir bulut olsaydım. yıllanmış şarap gibi dudağında ıslansaydım.]


yara hiç yarasız kalmadı ki
kendini ihbar eden
h.isterik kokulu imgeler
yaram hiç sensiz olmadı ki
kalbinin çentiğini duvara asıp
ruhunun tırtıkladığı kertiği
tenime sağıltıp sevdiren
sen de gidersen
ben evîn olamam



[keşke "yara" denilecek yaşı çoktan geçmiş olsaydı acı...ama hãlã orda duruyor...hãlã solgun ve yorgun kanıyor.]


varlık ve piçlik arasında
duyguların doludizgin istilası
senden önce de çok canı yandı
yedek kulübesinde unutulan
on numaralı santrafor kalbimin
neden üzüldüğümü düşünüyorsun ki
şimdi bütün erkekler gülecek arkamdan
şurda bir ağlamak dursun
şurda kalbi tek başına sürgünde atan
hikãyemin mutsuz sonuna hızır gibi yetişip
şurda sütten ağzı yanmaklı içkin sevdamın
ateşini harlayıp dudaklarımı kavuran
şurda bir ayrılığın kitabını bana yazdırıp posta koyan
𝕸𝖊𝖒 û 𝖅î𝖓’ in fanatik fanları
size de aşk olsun ama
burada yani şimdi bu masalda
bir kadın cesedi daha gömülürse
bu günah aşktan çok mezar olmaz mı?


[keşke bir kuş olsaydım, kafese girmeden önce
şimdi göğümü kapatacak bu smo.kinli bulutlar
ıskartaya çıkmış yüreğim senden gidince]


içi o kadar sarp kayalıktı ki kadının
çifte kavrulmuş yaralarının arasından
kuşlar ve çocuklar görünürdü yalnız
gökyüzüne s.üzülüp umutla uçardı
kanatlarında öleceği mavi bir kanaryanın


ateş olmayan kalpten aşk çıkar mı?
haydi çek kalbimi kenara
yola yürüyerek devam etsin
ben senin otuz üç omurunla sevişen
kaburga kemiğin bile değilim
bizi unut yâr
unut gitsin


m.g