bilsen ne çok y’okum
neye istinaden
suda yatan benim
görmedim hiç
merdivenden inip çıkan melekler
kapıya konmuş ifşa
sicili kabarık "suç ve ceza"
infaz meleğinin karbon ayak izi
demokrasi kılıcının koynunda
inan olsun
suda b’atıp çıkan benim




kederi çamura saplanan tek’erim
tabana kuvvet kendi dağına yolcu
dirsek çürütmüş çuvalla yaram
üstüne bi yorgunluk v’ahsesi içtim
üstüne afiyet şeker olsun
ara verdim yaşamaya dostum
ara verdim inan olsun




kalburüstü hayallerden
hüzünlenmekten bozarmış
küllükte bir fırt çekilip sönen ağdalı söz
her kasiste düşen benim
ölen ben, vurulan ben
ne vahşi doğada bir geyik gördüm
ne h’avladım ne öldürdüm
ne de kano yaptım cano’yla
tek kanatlı bir k’ürekle çırpınan benim
bir k’aşık ağulu suda
inan olsun
munzur deresinde dostum
güneşte nane değil anne kuruttum*




asgari cüretle suyunu çeken son sözüm
yeniden nükseden mezkur alışkanlık
sen s’aydırırsın heceyi
gel pisi pisi, kuçu kuçu
gel bakma öyle el gibi dostum
bu acıyı bileyen benim
kalbim kazan ellerin kepçe
derisi y’üzülmüş postum
yüz kin küsür kula hasret
iki kere ölünmez aynı şiirde
inan olsun
bilsen ne çok hoşt’um
bir yarayı kanamadan önce




♧m.g♧