Zindan karanlıklarına yazıldı gözlerin
Belki ; belki bir ümitle yeniden ışıklar saçacaksın
Bir isyandı duydukların
Gel sabret ! gözleri iki çiçek bakışlım
Gözleri gözlerime
Gözlerim gözlerine hasret !
Hüzün gülüşleri çiçek çiçek yakaran

Gözleri akşamlara küstü... ben ve seninle
Geceler uykumuza küstü... gece gözlerine aşık
... Ve öyle uzadı gelişlere akşamlar
Öylesine ağlamaklı akşamüstü bekleyişler
Yağmurlar bulutlara küs... bulutlar gözlerime yığanak
Bir akşamüstü

Gözlerin ayrılığa karışan hasret
Hasretin içimde dinmeyen gurbet !
Gözlerime yaşları yazgı yapan
Özlüyorum seni gel
Ne mutluyduk oysa, bir asır mı desem
Dün mü gözlerinde gülerken
Şu hasret kelepçeleri
Vurulmadan bileklerimize

Bugün delice bir yağmur yağıyor gözlerime
Şimşek şimşek yalımlanıyor sensizlik
Senli düşlerim bitmiyor
Bunca dert keder ıstırap arasında
Sabahımda doğan güneşin ışıkları ile
Seni arıyorum
Batan akşam güneşinin kızıl gurubunda
Seni düşünüyorum ... gelmiyorsun !
Karanlıklar içindeyim... gözlerim gözlerine hasret !

Teselli etmiyor günler aylar beni
Kırılır mı kaderin bu paslı zincirleri
Daha ne kadar sürer ki bu yalnızlık
Bu sensizlik ... içerime doğranan acımsı ayrılık !
Yetsin artık !
Yıkma bulutları gözlerime
Salma hüzün denizlerine kalbimi
Ben gözlerinsiz yapamam bilirsin

Zor bir bulmacaya döndü yaşantımız
Neden hala çözemiyorum
Her sabah bir ağıt günaydınlar gözlerimi
Bir yığın kırık umut gizlenmiştir
Gözlerinin hapsine
Acıtıyor o çocuk gülüşlerin
Aynalarda beni
Gelmiyorsun ya
Gülüşünü kırık bir şarkı gibi
İçimde saklayacağım

Günay Koçak

Mart ikibin yirmidört