yüksek tepelerden bakınca
, çatısı kırılmış yuvaların
içini döktüğü dumanların ,
kokusu gelir uzaktan.

Bir kent niçin sevilir ki ?
kendi kendine söz veren , hayatı hep kırıntıları toplayarak geçen, kumrularin sevdasından
masum değil ise

duygularım incinir,
gıcır gıcır para tapınaklarını görünce
kanlı yüzü gelir aklıma çocukların
elekten geçmeyen ekmek kokuları sarar
yetimin karnını,

hayallerini yaşatmak için
Azrail in kollarına sarıl uyu
Ey bebek!
ayak seslerini duyduğun amcalar abiler vurdu seni Anneni , babanı hiç yasayamadigin gençliğini

niye sevilsin bir kent kan kokuyursa sokakları
niçin yaşasın ki sevgi !
saygı duymuyorsa insanlar.

neden diye bir yol aradım,
kalbimin içi meğer dünya imiş

Dünya, bütün canlıların görünmez halkalarla birbirine bağlandığı cennet imiş

halka kırılınca ,açılmış cehennemin kapıları
kötülük, kanser hücreleri gibi çoğalıp gitmiş

"Adem ile Havva yasak meyvesini yedi diye üreyen insanlık, Cennetten o gün bugündür hep ağlayarak çıkar"

Doğduğu gün ağlar bebekler
sevgi halkasından koptuğun da

Sen !
bir Ormanın içinde, bir toprak parçasısın sadece
yağmurla büyüyen, sevgiyle fidan veren ,dallarını büyüten

kopma tekerinden kopma !
Aile denen yurt ettiğin, ekmek kokan evinden

"Bir şehir niçin sevilir
neden ağlar düşün öylece "


Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler