Umutlarımız Sonbahar gibi döküldü yaprak yaprak
Kapalı kapılar girdi aramıza seninle
Hasret bıraktılar beni gözlerine
Kızgın hançerler batırdılar yaramıza
Yıktılar dünyamızı...Ay karanlık sularda...

Gök, gürlemeler içindeydi bu sabah
Gidişine işte isyanlar, yağmurlar.
Sağnak sağnak indi yüreğime yokluğun...
Bir sen, bir de ben mi böyle kadere mahkum
Kim kapattı gönlümüzü karanlıklara...

Aldılar gözlerini gözlerimden miller çekerek
Soldurdular gönül bahçemin güllerini.
Bir fırtına şimdi camlarımı döven
Zifirimsi gecelerde büyür yokluğun
Ben se şiirler kuşanırım sana
Kalbim yorgun .

Oysa ben bir çırpıda yıkılacak değildim
Yoksa ellerin...gözlerinsiz, işte ondan
Bir adım ötemde sen varsın
Ama arada kilitli engellerin.
Kucaklardım gül kokuların burnumda
Çiçekli aydınlıklar öpecekti bizi
Şu taş duvarlar olmasaydı.

Şimdi içime Sonbahar yapraklarıiniyor
Yine masmavi olamazmı dünyamız
Gözlerimden ayrılık sağnakları yağıyor
Bir uçurumdan düşüyorum sanıyorum
Tut ellerimden
Bırakma beni...
Yoksa kendimi bulamayacağım
Yitiyorum yokluğunda...
Tut !
Tut ellerimden.


Günay Koçak 14.06.2022