Yokluğunu gül kokuları giderecek teninin
Sensizliği soracağım sokak lambalarının ışığına.
Uykusuz gecelerime sığınacağım korkulu
Unuttum gözlerimdeki yaşın nedenini ...
Ağlamak ne ki ?
Hüzün yağmurları dolmuş pencerelerime .

Unutamıyorum seninle dolu anılarımı
Özlemin kavuruyor , bir Züleyha oluyorum çöllerde.
Sensiz günleri yaşarken ; günler ay , aylarım asır oluyor
Unutuyorum mevsimlerin adını ,sisler içinde geçiyor zaman.
Ben yine tutsak karanlık güneşsiz gecelere .

Unutmak istiyorum kendimi, adımı ve seni
Yalnız ben mi ıslanıyorum hasret yağmurlarında
Öyle uzak ki ellerin benden ; kilometreler girdi aramıza
Biliyorum kader mahkum etti bizi karanlığa
Kızgın hançerler batırdılar yaramıza ...

Bir yangın büyüyor içimde , gözlerimde hatıralar
Avunabilecekmiyim sensiz , hiç sanmıyorum
Karanlık gözlerinde gecelerin , seni yaşamak varmış
Şimdi papatyalar topluyor ellerin benim için
Neye yarar ki , soluyor onlar gelmeden.

Oysa biliyorum
Ne denli uzak olsa da benden
Hiç değişmemiştir gözlerin
Hep söylerdim ya sana ,’ya unutup gidersen’
Ne sevdalı akşamlar geçecek yollarından
İşte öyle bir akşam alıp gitti seni benden
Ardında bitmeyen bir hıçkırık bıraktın
Her gece, her gün bitmeyen
Ne zaman bir ayrılık şarkısı dinlesem
Ölürüm kahrımdan ...
Hasret kan ağlıyor taa yüreğimde .
*
Aygün Deniz 18.Eylül.2021