1
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
331
Okunma
Sormuyorum artık yönümü,
Yalnızlık denen yolun aşinalığındayım.
Çıkardım dünyadan yana neyim varsa kalbimden,
Sundum kaderin önüne...
Hissizlik kaplamasın ve teselli olsun diye uzanan elleri de tutmayı bıraktım...
Yalnızım...
Yürüyorum...
Ve düşmüyorum senli kuyulara...
Zayıf kalmasın diyip varlığının önüne diktiğim her engel,
Yıkılmasın diye,
Ağlamayı da bıraktım...
Ah,sebep..!
Uçuruma dayadım boynumu...
Gayrı söylenecek her söz ağır gelir gönlüme...
Ve her niyet, sürükler beni ölüme...(YEP)🇹🇷