“-hiç unutmam; bir güz günüydü
sabahın ayazında,
belimde anamın özene-bezene sardığı
fistanının eskisi ekmek çıkısı
Ak Mehmet amcanın peşinde kasaba yolunda
babamın ardım-sıra bakışı
dönüp baksam görecekti, ağladığımı
….

adım gibi eminim,
ardımsıra geliyordu
dönüp baksam; gözleri dolu,
Allah biliyor ya
hiç ardıma bakmadım
işin aslı bakmak için can paralıyorum
ama elimden gelmiyor, yapamıyorum
gözümün önünde daha dün gibi
belki geri döndü o dakika
ama sanırım
peşim sıra geldi
yol boyunca,
saatlece geldi
biz dönene kadar Ayıplar Korusunu
ünlese seğirdip gidip, sarılacağım
sarılacağım, sımsıkı
…

oysa bize; başımızı dik dutmak,
dönüp, geriye bakmamak,
sana verilen emeklere
boş vermemek,
ananın-babanın hakkını
helal etdirmek
onurlu olmak öğretilmişti
mesele değildi yoksulluk
ahval ve şerait ne olursa olsun
“onurlu”
biz de
sadece
onurlu olduk
başka hiç bir şeyimiz de olmadı zaten!
zaten; bir daha da görmek nasip olmadı rahmetliyi
hâlâ yanarım; köyde kala da taş taşısaydım
ömrü heba ettim
hâlâ yanarım neden gittim,
niye dönmedim
ömür boyu
şuramda bi sızı”
……...!
“babaaam!

“-ne zaman …
bi yaşlı gadıncağız görsem
elleri nasırlı,
beli bükük,
gariban!
amaa; gözleri…
gözleri sevgiyle bakan
nur içinde yatasıca
anam düşer yadıma

çaresizliğinden çare telkin eden
“Allah beterinden saklasın,
beterin beteri var ay yavrım” deyen
güçsüzlüğünden bize
umut yeşertmeye çabalayan,
güleç yüzlü anam!

yoktan ….
var eden
hiçbir şeyi
esirgemeyen
her öğünde bulup-buşurup
sofayı donatan,
çocukları olmadan
boğazından yarım lokma geçmeyen
bizim yediğimizle doyan,

bayramdan bayrama da olsa
sofrada
birimiz olmasa
yüzü gülmeyen
gönüller dolusu güzel dileklerini
“ümmed-i Muhammed’in evlatlarına”
da; dileyen
yoları gözleyen
!*
bir klakson sesi duyulsa…
gecenin geç yarısında
şoseden bir araba şavkı yalasa
Akgedikden bir araba dönse
köyde bir kamyon gürlese
evladını beklermiş anammmm

“yücedağ başında bir ağaç vardır
ağacın gölgesi kendine dardır
dönüp dönüp de arkasına bakıyor
kınaman yiğidi, sevdiği vardır” H.Kç


nerden bulduysa o günün behrinde
kuşağının arasından çıkardı da iki buçuk lirayı
“eyi sakla, imi?
düşüreyin deme sakın” diye
cebime sıkıştırdı”
bilmen niyeyse bir dondurma alıp da yemedim
o iki buçuk lirayla
sanki sarılira sahibiyiz öyle ya!.”
;
aaah anammm! Urbası yeni,
yoldan her geleni
kendi evladı sanan
değilse, hiç değilse bir selam bekleyen,
“iyi” haberine
kuşkuyla yaklaşan,
gözleri yolda
gönlü, gurbete uçan
evlatlarının, mutluluğunda
sağlık haberlerinde
her bayram arafesinde beni uman
eceli geldiğinde bile
umutlanan
anam……….

“yedi yıldır daramadım saçımı
felek deyverse de bilsem suçumu
eller düğün bayram eder de
ben gurban mı etdim karakoçumu..”


















Resim Memonun Hanımı Kökeli Feden Ebe
fotoğraf için Sn Özkan Cengiz’e teşekkürler