.









nerden bulduysa o günün behrinde
kuşağının arasından çıkardı da iki buçuk lirayı
“eyi sakla, imi?
düşüreyin deme sakın” diye
cebime sıkıştırdı”
bilmen niyeyse bir dondurma alıp da yemedim
o iki buçuk lirayla
sanki sarılira sahibiyiz öyle ya!.”
;
aaah anammm! urbası yeni,
yoldan her geleni
kendi evladı sanan
değilse, hiç değilse bir selam bekleyen,
“iyi” haberine
kuşkuyla yaklaşan,
gözleri yolda
gönlü, gurbete uçan
evlatlarının, mutluluğunda
sağlık haberlerinde
her bayram arafesinde beni uman
eceli geldiğinde bile
umutlanan
anam……….

“yedi yıldır daramadım saçımı
felek deyverse de bilsem suçumu
eller düğün bayram eder de
ben gurban mı etdim karakoçumu..”

anam düşer yadıma
anamın yakdığı ağıtlar
“-yağmır yağar dereleri sel alır
gurbete gidenin yarin el alır
…”
almadı mı aldı.”
…













“-gurbete gidenin sadece yarini değil
anasını da el alıyormuş,
ilk zamannar baya ağır gelmişti
“ha deyince” kabullenemedim ama
biraz da “aklı ermezlik” tabi

“topladım durdum da tarlamızın daşını
ağladım da sildim gözüm yaşını
mektebe yolladım can yoldaşımı
o da beni anar ağlar mı ola”

bizim “gedeler” ne olacaktı oysa
öyle ya..
başlarında kim olacaktı,
anam bir başına nasıl baş edecekti,
onca çoluk-çocukla
duyunca;
öfkeden deliye döndüm
güya
babamın hısımı akrabası yarenlerine
sonra;
hak verdim, öne düşüp,
yol gösdermelerine
bilmem onlar önayak oldular
bilmem anam vardı”
………

“bocalar da bu dert beni bocalar
ağır gedin de gurbete geden yolcular
eğlenin de size sorayın gardaş-bacılar
içinizde benim oğlum var m’ola”

“-her evladı gurbete düşen anaların
ağıtları düşer yadıma
gurbete isyan eden analar
kimi kader mahkumu
kimi gurbet
mahkumlar gelir aklıma
anlayamam
bilemem
kabul edemem
ömrü gurbette geçirilmek için
dünyaya gelmeyi
anaların bağrının yanmasını

“gurbette ömrüm geçecek•
bir daracık yerim de yok
oturup derdim dökecek
vefalı bir yarim de yok”

anam ne baharı bilirmiş ne yazı
ne sıcağı, ne ayazı
ne konu-komşunun
ne torunnarının adını
varısa da, yoğusa da
herkeşe benim adımla çağırıyormuş
yalan değil

“-rahmetli anam,
üvey kardeşlerimle meşguldür diye
Allah var benimde hiç aklıma gelmedi
o zamanlar
daha doğrusu isyanlardaydım işin aslı

Allah razı olsun Hacı Amcadan
bizimkileri ayırmamış,
kendi evlatlarından
gerçi anam da güzel kadındı Allah için
otuzunda var yok, dul kaldığında
sıkıntı çekmemiş, Hacıya varınca
benden başka!

bayramlarda beklermiş beni
“geçen bayram gelemedi
bu bayram gelcek” diye diye
duydum
kahroldum…

ne zaman duydum,.. taaa öldükten sonra;
kahroldum
ömrüm boyunca
hay bu gurbeti icat edenin
yedi ceddi, sıla yüzü görmesin
şimdilerde insanın yüreğine oturuyor
ta can evine
yaş kemale erince
kanını donduruyor
ana-baba olmayan
evlat acısını ne bilir
nur içinde yatasıca
anaamm!

beni anmadan dakikası geçmezmiş
kardeşlerimde beni bu yüzden affedemediler
kan davalılarıymışım gibi
kin kustular
affedemediler beni
haklılar
yüzüme bakmadılar
el var, gün var demediler
açtılar ağızlarını,
yumdular gözlerini
ağızlarından çıkanı kulakları duymadı
hangisine ne cevap vereceğimi bilemedim
hangisinin ne dediğini anlamadan
birinin nefesinin bittiği yerde öteki
dört koldan saldırdılar
haklıydılar..
haklılar
ama
neye yarar
anamı geri getirir mi
ilenmeler,
küfürler
ahlar
vahlar..”
…

“gene de garardı havanın yüzü
yarama sardılar da balınan duzu
gurbete yollaman bi oğlunuzu
ben yaşadım deye boşa gezerin”













ağıtlar Hesna Çapraz’a aittir.