biri var ilerde.. Kumrulara yem veriyor, umurunda değilim
ne önemi var üşümüşüm, hiç bir şey yememişim içmemişim

neden sonra dikkatli dikkatli bakıyor, ölü müyüm sağ mıyım
cami meydanında bir bankta yalnız, belki en mutlu adamım..

sevgilisinden habersiz, onun mutlu olduğuyla avunan biriyim..




derken güneş açıyor.. telaşlı koşuşturmalarda zavallı insanlar
sevmekten sevilmekten sevişmekten, benden başka dertleri var

heyhat benim gibi, geç olsa da bir gün onlar da fark edecekler
geriye bakıp aşksız geçen ömre yanacaklar, güne şükredecekler

bir bankta sabahlamayacaklar, rüyalarında bile şanslı olmayacaklar.




neye mal olursa olsun.. ama o mutlu olsun; hep telefonda gözüm
bir daha görseydim.. dudaklarında arzu, gözlerinde tebessüm,

insan böyle zamanda hiç tırsmıyor “ölümden” ve “sözde acılardan”
o gülsün de, bin kere vazgeçerim ömrümün geriye kalanından

“bideneemm.”. sevgiliimm, canıım, tomurcuğum, Ayşe Gül’üm..















Resim Raziye