18
Yorum
44
Beğeni
5,0
Puan
2177
Okunma

I.
Sen demiştin
Büyürsen bu acı büyür.
Dünyada kapladığı boşluk artınca
Gözlerinin…
Durduğu yerde su bulanır -bir Elif
Balkondan düşer-
Kırılır çok
Kalbin.
(İnsan ölünce adı nereye konur?)
II.
Ve büyük dağda alaca doğanlar
Sürmeli kum kuşları, telkuyruklar
Yabani gazel boynuzları
Gelincikler
Ve mavi ladinler…
İşte dedim bütün bunlar da
Ölmek için var oldular.
(Sarmaşık duvarı gölgesinde iki güvercin
Göğe bakıyorsa hala
Yaşamın hafızasında güzel kalalım diyedir.)
III.
Oysa ölümün
Başka bir adı daha vardı.
Avlularda
Ve çocuk ellerinde
(Allah’ım!)
Tarçın kokularıyla…
(Her şeyi unuturum ama...)
IV.
Sen demiştin
Eskidikçe ellerin
Dokundukların ölür.
Suya düşen yaprak nasıl acırsa
Öyle ipince bir şey kalır
İçinde.
5.0
98% (50)
3.0
2% (1)