güzel bir an gibi girdim o kedinin rüyasına
kaldırıma sürtünerek çıkardığı o sestim ya da o sesin sonundaki sessizlik
-fark eder mi?-
havada yorgunca uçuşan kumrunun ve eğri büğrü bir telefon kablosuna konuşunun
neyiydim?



yoktum ama
yokmuşum gibi davranamazlardı ki...



neden hep bunlar?
yaşam ılık bir su gibi aktı içimden ve süzüldü ıhlamur yaprağı gibi yaşadığım
seninle ve gidenlerle ve beni terk ettiğini sananlarla (siz ciddi misiniz?)
kendini yaşam gibi kokutmayı başaran bu sokak arasını o kadar çok kıskandım ki...
orada oturdum ve bekledim ve bekledim...
güzel herhangi bir şey olarak gireyim diye rüyasına
ayaklarıma (aslında dünyanın her yerine) yalnızlığını sürten o kedinin...




acı bir ses gibi yayıldım gülüşümle, nasıl var olamazdım
değil mi?
zehrini içirmek için yaşar insan sevdiğine









ö.k