19
Yorum
64
Beğeni
4,9
Puan
2225
Okunma

kararmıştı her şey ve gitmiştin
basit sokakları anlatan her şey gitmişti
kediler balkonlar evler gazete kağıtları
ince bir tüle sarılıydı sesin ve bırakmıştın öyle
kıpırtısız sessizliğin içinde parıldayan
duydum ve koştum
kar suyu içiyordu iki kuş
kış çiçeği dallarından
-savunmasızlığın en masum hali dediğin-
ucundan kırılmış bir dal gibi buruk
hızlıca ve korkak
beni buraya getiren
ve beni buradan kovan huzursuzluk
(hepsi geçecek)
duydum ve koştum
lastik izlerine karışan mesafelerden
yorgun açan yol kenarı bitkilerinden
yoktun
ama vardın
-olması gerektiği gibi-
evlerdeki odalarda
odalardaki sehpalarda unutulan soğuk
kül kokan son bir bakış gibi
oturdum ve bekledim
-gerçeği gören mi yoksa
gerçeği yaşayan mı?-
bu soru yürüdü kendi kendine
iki kuş kar suyu içerken
kara bir kedi pusudayken ve
insan yaşadıklarından ne öğrenir sahi?
uyandım su içtim sonra uyudum
(hepsi geçecek)
yalnızlığı ovalayıp çığ gibi büyüten
kül kokulu sehpalardan
devrilmiş bir bardaktan
kendi içinde büyüttüğü yapayalnız kuytulardan
ne öğrenir insan?
(hiçbir şey)
kıyıdaki adam
5.0
97% (38)
3.0
3% (1)