5
Yorum
25
Beğeni
5,0
Puan
1696
Okunma
toprağın nemi büyütür her şeyi
hatta büyümesini istemediğimiz şeyleri bile
demişti annem.
menekşenin köküne sızan suyun sesi miydi?
serin
ve mutsuzluğu öldüren...
ölüm
en güzel gülüşlerin ardından gelir
kurumuş bir yaprağın öncesini hatırlatan
bir an gibi kalır ama
yemyeşil...
demişti.
güzel çiçekler büyütüyordu annem
ölmeleri için
ve belki de ölümsüz kalmaları için
saksıların altına gizleyerek yaşadıklarını
bir daha asla
koparmasınlar diye.
elleriyle toprağı düzeltmişti
ve gülmüştü bir gün
menekşenin tüyleri ve o gülüş
ılık bir rüzgarla yayılırken balkondaki boşluğa
onları kokla
yaşasın hep
kokular ölmez demişti annem.
kıyıdaki adam
5.0
100% (20)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz