Geçen gün okumuştum ve sesini dinledim iç sesimin zaten pek bir geveze.
Kumrular ile hep özel bir dostluğum olmuştur.
İlk tanışmam ve ilk hayvanım gerçi evcil değil ama...ayağımı çatlatmıştım ve henüz ilk okul öğrenciyisim.
Bir ay pinekledim evde ve inanılmaz sıkıcı geçmişti o bir ay ama çok şeker bir misafirim vardı karşımızdaki bahçenin ağacına yuva yapmış bir kumru ve o tatlı yavrusu.
Bayağı hasbıhal ettik hani.
Sonra alçım çıktı ve anne kumru da yavrusunu terk etti.
Hiç unutmam. Çok etkilenmiştim.
Ve sayısız maceram yine kumru familyası ile.
Konudan saptım büyük olasılıkla. Kusura bakmayın ne olur.
Ama kısa bir şiir diye yüreğimize işlediğimiz sonra da derinlerdekini çıkaran dizeler.
Kutluyorum değerli şairim.
Anneler...Onlarsız her şey eksik.
Gerçi kimi anne çekip de gidebiliyor ama...

Saygılarımla.